Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, fimmtudaginn 3. október.
Ber er hver að baki …
Endurkoma Oasis næsta sumar, einnar vinsælustu rokksveitar allra tíma, hefur verið nefnd sem viðburður allra tíma í þeim efnum.
Manchester-sveitin Oasis kom af gríðarlegu afli inn í breska poppheima um miðbik 10. áratugarins og sneri öllu á hvolf. Bretapoppið (e. britpop) var skyndilega málið og nýtilkomið sjálfstraust þjóðarinnar gagnvart því að stýra því hvað væri svalt og hvað ekki í dægurtónlistarefnum var að eflast eftir að Bandaríkjamenn höfðu verið á valdastóli í nokkur ár með sitt grugg. Hispursleysi Oasis og þetta-er-bara-rokk-og-ról-viðhorfið ýtti út listrænt þenkjandi, íhugulum böndum kenndum við skógláp (Ride, My Bloody Valentina) og líka samtímasveitum hennar eins og Blur, Pulp og Suede. Listaskólaára þeirra allra átti ekki möguleika þegar þessir kjaftforu verkalýðshundar hækkuðu upp í ellefu og léku sígilt rokk af gamla skólanum. Allir voru til í þetta.
Oasis fór með himinskautum næstu árin en vélin tók samt að hiksta tiltölulega snemma. Fyrir utan tónlistina hefur erfitt samband þeirra bræðra, Noels Gallaghers, gítarleikara og lagahöfundar, og Liams Gallaghers söngvara, svalað forvitnifýsn fólks, veitt því þórðargleði og tappað af hneykslunarþörf. Árið 2009 lagði sveitin svo upp laupana, Noel, eldri bróðirinn, búinn að fá nóg af bavíanahætti litla bróður. Fólk hefur beðið síðan eftir að þeir bræður græfu stríðsaxirnar og svo gerðist það loks í endaðan ágúst. Tilkynnt var um alls sautján endurkomutónleika Oasis næsta sumar og það seldist upp á þá alla á einum degi. Þegar þetta er skrifað er búið að selja sjö sinnum upp á Wembley (630.000 manns) og síðasta mánudag voru kynntir Ameríkutónleikar sem fram fara haustið 2025.
Mig grunaði að það kæmi að þessu einhvern tímann en viðurkenni að það er búið að láta okkur bíða ansi lengi. Ég hugsaði oft „getur verið að þetta risti svona djúpt?“ en þeir bræður hafa verið að skiptast á hnútum í fjölmiðlum allar götur síðan Liam henti kálhaus í Noel baksviðs eða hvað það var. The Police lét bíða eftir sér í 23 ár og Clash kom aldrei saman aftur. Mun þetta kannski aldrei gerast? Ég vissi hins vegar eitt. Að ef Oasis kæmi saman aftur þá yrði allt gersamlega kolvitlaust og það reyndist raunin. Athugum að þetta er líklega mesta strákarnir-á-pöbbnum-band allra tíma og viss kynslóð breskra karlmanna er líkast til að fara í heilu lagi á þessa endurkomutónleika. Þetta gat ekki klikkað.
Ástæður endurkomunnar eru fjárhagslegar, Noel stendur í dýrum skilnaði en auk þess hafa verkefni þeirra bræðra flogið lágt. Sólóferill Liams og sveit Noels, High Flying Birds, þetta tvennt siglir sinn miðlungssjó, þetta sleppur allt saman til, tónlistarlega sem áhorfendalega, en mun aldrei ná sömu hæðum og Oasis. Bítlarnir voru risar en sólóferill Pauls McCartneys er engu að síður mun stærra og öflugra fyrirbæri. Þannig féll þetta ekki með bræðrunum. Ég segi að pundið/dollarinn ráði öllu en það er engu að síður ekki amalegt að standa fyrir framan 100.000 manns og láta dýrka sig og dá. Það eru fleiri breytur í blöndunni.
Ég ætla að kveðja með ævintýralegri kenningu sem er fullkomlega án ábyrgðar en ég er hrifinn af henni. Öll stefgjöld Oasis renna nærri því óskipt til Noels enda samdi hann nánast öll lög og texta. Er endurkoman líka með dýpri, tilfinningalegri hætti? Er Noel að tryggja lillabró áhyggjulaust ævikvöld því að féð sem kemur inn fyrir þessa uppseldu leikvanga er svakalegt. Eru þessir vitleysingar frá Manchester að sanna fyrir okkur að hrein bræðraást er svo sannarlega til og blóð er til muna þykkara en vatn?
Deildu!
