Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 13. mars, 2021.
Höfgi bundin listasmíð
Hinn fjölsnærði Arnar Guðjónsson hefur unnið náið með franska heimildarmyndagerðarmanninum Thierry Robert undanfarin ár og tónsett þó nokkrar myndir eftir hann.
Arnar Guðjónsson er óþarfi að kynna í löngu máli. Rokkstjarna með Leaves og Warmland, upptökustjóri með stóru U-i, sólótónlistarmaður og margt margt fleira. Eitt af því sem hann hefur sinnt af krafti undanfarin ár er samning tónlistar við myndir franska leikstjórans Thierrys Roberts en sú nýjasta tekur á svefni og svefnleysi. Upplýsingar um þennan þátt í glæstum ferli Arnars eru af skornum skammti og því ákvað pistilritari einfaldlega að slá á þráðinn til nafna síns og Laufskáladrengs: „Þetta eru nú orðnar fimm myndir,“ segir Arnar en þær eru L’homme qui voulait plonger sur Mars (2017), Dream Babies (2017), France terres sauvages: La forêt (2019) og svo sú nýjasta, Dormir à tout prix (2020) sem er í sérstökum fókus hér. Arnar nefnir svo fimmtu myndina en tónsporið fyrir þá mynd er styttra en í nefndum myndum en mun engu að síður koma út. „Og svo er þriggja þátta sería í vinnslu líka sem ég var að hefja vinnu við.“
Arnar segir að hann hafi síðan gefið þetta efni út eins og um plötu eftir hann væri að ræða. Gengið er frá umslagshönnun í þeim anda og svo er hægt að nálgast plöturnar á helstu streymisveitum.
Arnar segist njóta þess mjög að vinna með Robert. Hann sé metnaðarfullur og berjist fyrir því að myndir hans státi af vel unnu tónspori. Þetta sé óvanalegt í heimildarmyndagerð þar sem fólk freistist oft til að sækja í þar til gerða tónlistarbanka til að fylla út í hljóðmyndina.
„Robert kemur hins vegar til mín þegar ég er að fullvinna tónlistina og leggur gjörva hönd á plóg. Við náum vel saman og það er gott flæði í vinnunni. Það er bæði dýrmætt og gefandi. Ég hef prófað hitt, að vinna með leikstjóra þar sem þessu var ekki að heilsa og þá verða hlutirnir erfiðir og stífir.“
Kvikmynda- og sjónvarpstónlist þarf jafnan að taka mið af þeim myndfleti sem hún á að styðja við en Arnar segir að listræn útrás sé engu að síður innifalin í pakkanum. „Kosturinn er að maður er leiddur í tilbúinn sandkassa sem maður fær svo að leika sér í. Hljóðpallettan sem ég bý til tekur því mið af einhverjum punkti, hefur eitthvert viðnám í stað þess að vera alveg opin líkt og þegar maður fer í sjálfstæðar sólóplötur.“
Hann segist vel vera til í að gera meira af þessu og sjái fyrir sér að hann snúi sér oftar að þessu þegar poppinu fer að sleppa. Og hann er æðrulaus gagnvart framtíðinni. „Ég væri t.d. alveg eins til í að gera tónlist við leiknar kvikmyndir en það er alls ekkert metnaðarmál. Mér er sama hvar tónlistin mín endar, þannig séð, svo fremi sem hún er mín.“
Arnar býr yfir persónulegum stíl í þessari tónlist sinni sem má að einhverju leyti rekja til fortíðar hans sem er æði fjölskrúðug. Hann getur leitað í dauðarokkspott, melódíska skjóðu og listrænan soðning jöfnum höndum. Dormir à tout prix opnar t.d. með „Awake or Asleep“ hvar heyra má óþægilegt hljóð, líkt og tuttugu manns séu að strjúka fiðluboga við trommudiska á sama tíma („ég var að hugsa um þetta furðulega svefnrofsástand,“ segir Arnar). Platan, sem samanstendur af ellefu hlutum, snertir svo á ýmsum tónrænum þáttum, er naumhyggjuleg og transbundin, falleg og melódísk, ógnvænleg jafnvel og undurfurðuleg. Andinn fylgir hér efninu og það bókstaflega.
Deildu!
