Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, fimmtudaginn 15. febrúar.
Rafskruðningar og reffilegheit
Hér fer lauflétt raftónlistaryfirlit hvað síðasta ár varðar. Íslensk raftónlist er við góða heilsu, hennar ýmsu afbrigði vaxa og dafna og slatti af firnagóðu efni leit dagsins ljós árið 2024.
Raftónlist er stóri undirgeiri dægurtónlistarinnar ásamt þungarokki. Það er allt á fullu og allt að gerast úti um heim allan. Langlífasti útvarpsþáttur landsins, Party Zone, er helgaður forminu. Ein farsælasta sveit landsins fyrr og síðar, GusGus, leggur sig eftir heimi þessum. Það eru klúbbakvöld, innfluttir skífuþeytar og Bandcamp tútnar undan taktföstu íslensku teknói, sálarríku húsi og dreymnu sveimi. Og það eru útgáfufyrirtæki; Thule, Möller, Space Odyssey, Lagaffe Tales o.s.frv. Íslensk raftónlist brunar áfram, eins og risastór hraðlest frá Tókýó, en er sjaldnast í alfaraleið og oftast bak við ystu sjónarrönd.
Rennum yfir nokkrar góðar plötur frá síðasta ári. Þessi skrif eru langt í frá tæmandi, tám dýft mætti segja, og ég tek góðfúslega við ástar- sem hatursbréfum í gegnum uppgefið netfang. Tonik Ensemble (Anton Kaldal) gaf út æði gerðarlega plötu á síðasta ári, Music is Mass. Hljómur djúpur og reisnarlegur og platan virkilega sterk. Anton hefur verið lengi að og reynslan vinnur með honum hérna. Dásamleg tónlist; voldug bæði og vönduð og gefin út af Touched, því eðalmerki rafrænna tóna, óma og hljóma. Af svipuðum toga, áferðarlega a.m.k., er plata Jónbjörns, Gárur. Jónbjörn rekur Lagaffe Tales sem gefur út hústónlist og ýmislegt annað sem á ættir að rekja til rafheima. Þetta er fyrsta breiðskífa Jónbjörns og tvöföld skal hún vera. Tónlistin var samin á nokkurra ára bili og íslenskir hljóðbútar gera vart við sig, úr kvikmyndinni Blossa og lögum Stuðmanna til dæmis. Hljómur er þá afskaplega góður, líkt og stuttskífur Jónbjörns hafa borið með sér. Þetta er íslensk hústónlist í hæsta gæðaflokki og heildarbragurinn einstaklega ljúfur og lokkandi.
Skorri vinnur hins vegar á öðru sviði. Plata hans, randyrtsport, inniheldur hart teknó sem kom út hjá Trip Recordings síðasta haust. Keyrslan er þokkalega miskunnarlaus en um leið er nægt rými fyrir frum- og ferskleika. Skorri er fjórði Íslendingurinn sem gefur út plötu hjá Trip Recordings en Bjarki, Biogen og Volruptus hafa og átt plötur þarna. Þá gaf sideproject út plötuna sourcepond. Sveitin hefur lengi verið einn máttarstólpa post-dreifing-listasamlagsins og hafa útgáfur tríósins verið vel súrar á köflum (hrós!). Hér er hún, á sínum fyrsta vínil, í einhvers konar grime-gír og mun hnitmiðaðri en oft áður. Á sourcepond er taktur og flæði en allt er það skorið upp og skælt að hætti hússins. Merkasta neðanjarðarsveit landsins þegar litið er til síðustu ára. Futuregrapher, eitt listamannanafna Árna Grétars Jóhannessonar sem kvaddi okkur í upphafi árs, átti þá ófáar skífur í fyrra. Óhætt er að mæla með Brimi, sem út kom í nóvember. Falleg, hægstreym og með þessa einstöku dýpt sem Árni bjó yfir. Platan A Winter Shore, sem Futuregrapher og Gallery Six gerðu saman er líka stórgóð, heilandi „ambient“ með lúmskum tilraunablæ.
Þá má geta tveggja platna eftir Slumma (Guðmundur Arnalds), Idiot Flower og Bastard Flower. Teknókóngurinn Exos var þá öflugur á síðasta ári, fjórar stuttskífur og ein breiðskífa. Platan, Green Light, kom út hjá hinni margrómuðu teknóútgáfu Tresor í Berlín. Jamesendir átti líka afbragðsstuttskífu, Mia Jam Hip.
Fleiri nöfnum væri hægt að hlaða inn en við segjum þetta gott að sinni í þessu innliti. Veiðið skífurnar upp og reynið að styðja listafólkið sem að þessu stendur með einhverjum hætti, ýmsar leiðir eru til þess. Þakkir fær Trausti Júlíusson fyrir veitta aðstoð við pistilritun þessa.
Deildu!
