Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 4. apríl, 2020.
Stansað, dansað, öskrað
Hún er talsverð, virknin í íslenskri dans- og raftónlist, þó að starfsemin sé að mestu utan alfaraleiðar. Hér verður litið til nokkurra hérlendra útgáfufyrirtækja af þeim toganum.
Ég er margbrenndur af því að þegar ég hleð í yfirlitsgreinar eins og ég er að gera hér kemur yfirleitt tölvupóstur eða öllu heldur messengerskilaboð þráðbeint í hausinn á mér eftir birtingu. „Þú gleymdir x og y!“ Ég ætla því að fara varlega í þetta skiptið og halda mig að allra mestu við útgáfufyrirtækin sem slík fremur en listamennina. Greininni er heldur ekki ætlað að vera tæmandi, yfirlitsgreinar eru það aldrei, þannig að ef einhver útgáfa er að vinna eljusamt starf en stóð einhverra hluta vegna utan míns ófullkomna radars sendið mér línu og ekki gleyma broskallinum!
Þær útgáfurá síðasta ári sem hrærðu hvað mest í okkur gagnrýnendum, blaðamönnum, dómnefndaraðilum og hvaða nöfnum sem má nú kalla okkur, voru Lagaffe Tales, FALK og Möller Records. Allar þessar útgáfur hafa sýnt af sér þolgæði og stefnufestu á undanförnum árum og gefið efni út reglubundið yfir árið. Lagaffe Tales, sem vinnur í hús/teknógeiranum, gaf t.a.m. út þrjár tólftommur í fyrra, undir merkinu BROT, og allar með Felix Leifi. Fjórða platan, með Jónbirni, kom út fyrir stuttu. Falk Records átti fjórar útgáfur en hefur verið að gefa út listamenn frá öllum heimshornum. Í fyrra komu út plötur með rúmenskum og breskum listamönnum en einnig með Pólverja sem er búsettur hér (Milena Glowacka) og Íslendingi, sem kallar sig Dynk (mamma hans þekkir hann sem Þórð Arnarson og takfast teknó hans er undursamlegt).
Nýverið gaf FALK út plötu með Martinu Bertoni, ítölskum sellóleikara sem er gift Íslendingi og býr í Berlín. Möller Records hafa þá verið hinir stöndugustu í árafjöld, gáfu út nokkrar plötur á síðasta ári og tvær eru komnar á þessu ári, með Bistro Boy og Andartaki. Möller-maðurinn Árni Grétar fór þá hamförum á síðasta ári með útgáfu sína Móatún 7 og hefur gefið út 40 sjötommur undir því merki, á síðasta ári og þessu! Árni er hamhleypa til verka og rekur líka merkið Intellitronic Bubble ásamt Lee Norris og gefa þeir út tíutommur í takmörkuðu upplagi.
Nýtt merki, Nordic Voyage, hóf þá starfsemi í ár og Exos byrjaði með Planet X-útgáfuna í fyrra. Ég nefni líka bbbbb records, Sweaty Records, Extreme Chill Files, Eyewitness inc., LAHAR, Thule, Æ Records og metnaðarfulla útgáfu President Bongo í gegnum Radio Bongo. Verð líka að nefna hina frábæru sveit TRPTYCH sérstaklega, sem gefur út í gegnum itsuka-merkið. Öll eru þessu merki virk í dag. Rík starfsemi og vonandi er ég að gleyma einhverju.
Dægurtónlistargeirar eru mismunandi og hvað sýnileika varðar er oft um eðlismun að ræða. Merkin sem hér hafa verið talin upp eru ekki að flagga sér, troða sér í umfjallanir eða slíkt. Áhersla er einfaldlega á að búa til rás til að koma sköpun á framfæri. Raftónlistargeirinn hefur alla tíð verið tæknisinnaður ef svo mætti segja og allur heimurinn er varnarþing hans. Plötur eru oft gefnar út í Evrópu þar sem þær ferðast ekki út fyrir klúbba og DJ-menningu viðkomandi landa, lög og plötur lúra einatt á Bandcamp eða Soundcloud og tónlistin er þess eðlis að hún þolir illa dagspilun í útvarpi. Auk þess eru þeir sem á bak við tónlistina standa oft „andlitslausir“, baksviðsmenn og græjugaurar sem trana sér lítt fram. Það þarf áreynslu ætli maður að finna efnið, hvað þá að fylgjast með, en þeir sem eru á annað borð að slægjast eftir þessu vita hvar efnið er að finna.
Þá vitið þið það. Og þó að viss huliðshjálmur liggi yfir þessari senu er uppgangur og útbreiðsla íslenskrar dans/raftónlistar í fullum gangi.
Deildu!
