Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 22. maí, 2021.
Rimman mikla í Rotterdam
Ó, hvílík gleði, Eurovision í kvöld! Gleði, hlátur, samvera, þjóðarstolt og grillpinnar. Hvernig fer þetta eiginlega? Og það sem meira er um vert, hvernig er þetta eiginlega búið að vera?
Ég var bara að fatta það í vikunni að ég elska Eurovision miklu meira en ég hélt. Held alltaf að ég sé svona hálf-áhugasamur, meira út frá blaðamannaskyldu en tónlistarást, en svo þegar þetta fer í gang þá fer ég líka í gang. Fer á fullt! Ég var eiginlega utan radars í upphafi vikunnar, með hugann við verkefnayfirferð í háskólanum, er kollegi minn kær, Helgi Snær, bað mig um að taka keppnina út fyrir laugardaginn. Ég settist því niður á þriðjudaginn, pollrólegur, en eftir sextán umferðir af missturluðum uppákomum var ég seldur enn eina ferðina. Þessi keppni er snilld! Og, eins og ég hef reyndar hamrað á í gegnum tíðina, fyrst og síðast skemmtileg. Gaman, gleði, stuð, afþreying. Það er bara þannig.
Ég er t.d. farinn að fíla sviðsatriðin svo vel. Hvað hægt er að gera með tæknivinnu, hugviti og listrænu innsæi er dásamlegt, einhverjir súrrealískir draumheimar verða lifandi á sviðinu í þrjár mínútur, með vindvélum og sprengingum, flöktandi á milli hreinnar maurasýru og einlægrar fegurðar. Það er eitthvað þægilegt við þennan rússíbana, eitthvað bernskt jafnvel. Það er hægt að hlæja, hneykslast og hnussa en ekki segja að þessi keppni hreyfi ekki við ykkur á einhvern hátt.
Niðurtúr af sýrutrippi
Fyrra undanúrslitakvöldið var harla gott. Litháen henti í gulllitað sprell, Kraftwerk hyllt með flippi bæði og fjöri. Táknrænt upphaf. Það voru restar og rusl þarna innan um samt. Englaruglið frá Noregi fannst mér klént og kýpverska atriðið full glennulegt fyrir minn smekk. Langverst var þó Írland. Ég meina, hvað var í gangi eiginlega? Lag sem var eins og slæmur niðurtúr af sýrutrippi og manni leið líkamlega illa við að horfa á þetta. Það er eins og ég hef sagt, Írar eru svo góðir í tónlist að þeir eru líka góðir í lélegri tónlist (þið munið „Rock‘n’Roll Kids“). Það var hins vegar etníska tölvupoppið sem kveikti mest í mér. Aserbaídsjan og „Mata Hari“ var stórkostlegt, Rússarnir með óðinn til rússnesku konunnar var gæsahúð en langbest var Úkraína með gjörsamlega geggjað lag, það besta í keppninni án efa (fyrir utan Daða að sjálfsögðu). Það er eitthvað „x“ í þessu lagi sem verður varla útskýrt með orðum.
Seinna undanúrslitakvöldið var síðra. Sjö lög búin og hvert og eitt algert rusl. Daði og hans fólk kom svo og gerði vel, þetta stíliseraða narðapopp þeirra er bara dásemd og atriðið frábært. Ég fann það að salurinn var með þeim. Þetta kvöld heyrði ég bæði besta lag sem ég hef á ævi minni heyrt (danska lagið) og það versta (Georgía). Ég fæ því miður aldrei þessar þrjár mínútur til baka er Leonard Cohen fátæka mannsins murkaði lífið úr tónlistinni (takk Gísli fyrir myndlíkinguna). En nú fór Eyjólfur að hressast. Albanar með samslátt af James Bond og Austurlöndum, Portúgalar eins og mafíósar í White Stripes-tökulagabandi og Búlgaría með Billie Eilish einlægðarballöðu (og mjög flotta sviðsmynd). Finnarnir klikka svo auðvitað aldrei (Korn! Vel gert!). Lettland setti Beyoncé í þjóðlagabúning, Sviss var æði, Perfume Genius í poppbúningi (flettið þessu upp) og svo Baunarnir. Ég meina, öllum mínum níunda áratugar herðapúðaæskudraumum pakkað inn í lag sem minnti á Miami Vice, Sinclair Spectrum og annað hvert eins smells undur sem ég heyrði í útvarpinu þegar ég var tíu ára. Það er glæpur gegn mannkyninu að þetta lag hafi ekki farið áfram!
Við vinnum þetta!
Örstutt um lögin sem þurftu ekki að keppa. Spánn og Ítalía í ruglinu (eins og venjulega), Bretland ágætt en Þjóðverjar kunna ekki að flippa (nema Guildo náttúrulega). Holland hins vegar með sterkt, ástríðufullt popp og Frakkland frábært, stíll og klassi yfir einslags Piaf-leginni kaffihúsaballöðu.
Kæru landsmenn. Góða skemmtun í kvöld. Gangi ykkur vel með grillpinnana og heimatilbúnu atkvæðaseðlana og fyrir alla muni, njótið skemmtunarinnar í kvöld. Eurovision er snilld! Og auðvitað vinnur Ísland. Tími til kominn. Engar áhyggjur af Gagnamagninu. Eða eins og Bragi frændi sagði, það er enginn sem hefur getað státað af því hingað til að hafa horft á sjálfan sig vinna Eurovision.
Spádómur Arnars!
- Ísland (döh!)
- Úkraína
- Sviss
- Rússland
- Danmörk (viss ómöguleiki, en samt…)
Deildu!
