Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 11. ágúst, 2018
Skrattinn hittir ömmu sína
Ástralinn Ben Frost hefur starfað hérlendis í nærfellt fimmtán ár en nýjasta plata hans, The Centre Cannot Hold, var unnin með hinum goðsagnakennda Steve Albini.
Ég er farinn að sjá fyrir mér grein eða úttekt á þessum þætti íslensks tónlistarlífs. Erlendir tónlistarmenn sem búa hér og starfa og auðga þannig menninguna með hugmyndum sínum og sýn. Gegnumstreymið er gott og gegnt, mætti vera meira, og eðlilega staldra menn mislengi við. Ben Frost hefur búið hér síðan 2004, talar góða og skýra íslensku (ég var þess heiðurs aðnjótandi að taka fyrsta viðtalið við hann sem fór alfarið fram á hinu ylhýra) og hefur hann unnið við hin fjölskrúðugustu tónlistarverkefni. Hann hefur tekið upp íslenskar hljómsveitir, unnið með þeim að tónlist og samið tónlist fyrir sjónvarp og kvikmyndir, dansflokka og leikverk. Frost þekkir engin mörk eða mæri og hefur unnið með blíðum krúttpoppurum, örgustu rokkurum, heimstónlistarmönnum og sígildum. Frost er með bækistöðvar hérlendis en fer með tónlist sína um heim allan. Flestar plötur hans hafa komið út í gegnum bedroom community en 2014 kom út platan A U R O R A, í samstarfi við hina virtu bresku útgáfu Mute. Það er sú útgáfa sem stendur að nýjasta verki Frost, The Centre Cannot Hold, en platan kom út fyrir síðustu jól. Hún var „kitluð“ með stuttskífunni Threshold Of Faith þá um sumarið og nú í vor kom nokkurs konar sporfaraplata, All That You Love Will Be Eviscerated. Árið hefur, eins og sést, verið undirlagt af iðju í kringum þetta efni og Mute hefur verið duglegt að halda því lifandi með stöðugum útgáfum (það kom t.d. út tólftomma með laginu „Ionia“, auk þess sem ég hef nefnt). Sterk, listræn ímynd hefur þá hjálpað, djúpur blár litur einkennandi í kringum allt og þær pælingar einnig í hæstu hæðum.
Allt efnið á rætur í upptökulotu sem fram fór í Chicago, sumarið 2016, í hljóðveri Steve Albini. Það má segja að þar hafi skrattinn hitt ömmu sína í tónlistarlegu tilliti. Eitt af því sem Frost hefur lagt sig eftir eru öfgar í tónsmíðum, mikill hávaði, lágvært þrusk … og svo MIKILL hávaði aftur. Ógn og óþægilegheit. Albini lagði sig eftir nákvæmlega sömu hlutum í sveit sinni Big Black auk þess að hafa hljóðritað meistaraverk eins og Goat með Jesus Lizard, Surfer Rosa með Pixies og In Utero með Nirvana. Frost vann að tónlistinni með beinum hætti, hélt svo gott sem tónleika í hljóðveri Albini, og voru vélarnar að niðurlotum komnar, óstöðugar, ofhlaðnar, hvissandi og spúandi. Fagurfræði þessara manna var svo gott sem fullkomnuð á þessu tíu daga tímabili.
Deildu!
