Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 8. apríl, 2023.
Áfram veginn
Come Closer er plata eftir Borgar Magnason, tónskáld og hljóðfæraleikara. Hún kom út á Bandcamp í liðnum desember og annars staðar í febrúar á þessu ári. Það er sjálfur Howie B sem stýrir upptökum ásamt Borgari.
Borgar Magnason hefur um langa hríð verið umsvifamikill í íslensku tónlistarlífi. Og víðar. Borgar býr að klassískri menntun en í sköpun sinni fer hann yfir mörk og mæri. Semur
fyrir leikhús, kvikmyndir og sjónvarp; treður upp á djúptilraunatónleikum, tekur þátt í margmiðlunarsköpun og útsetur fyrir sinfóníuhljómsveitir. Einkennandi bassastíl hans má meðal annars heyra í tónlist Sigur Rósar og Ben Frost.
Áhugi Borgars á hljóð- og hljómmöguleikum kontrabassans ýttu honum út í samstarf við listafólk í dansi og sjónlistum. Hefur hann m.a. unnið með Guy Maddin, 33 1/3, Húberti Nóa, Masbedo og Gabríelu Friðriksdóttur. Almennt séð hefur hann unnið með jafnólíku listafólki og Michel Legrand, Brian Eno, Damien Rice, Howie B, Nico Muhly, Ane Brun, Björk, Puzzle Muteson, Chantal Acda, Alex Summers og David Rhodes.
Borgar semur og flytur tónlistina hér, hann stýrir upptökum í samstarfi við Howie B en vélamaður og hljóðblandari er Albert Finnbogason. Francesco Fabri hljómjafnaði. Platan var að mestu tekin upp í Giant Wafer hljóðverinu í Wales en eitt lag var hljóðritað „hér á landi“, í Sundlauginni. Ninna Lundberg söng þá bakraddir í einu lagi.
Platan hefst á laginu „Come Closer“. Dramatískt, jafnvel drungalegt, og hvell kontrabassastroka styður við „það er eitthvað svakalegt að fara að gerast hér!,“ stemningu. Ansi nösk uppbygging verður að segjast, þar sem ómar, hljómar og tónar tínast inn smátt og smátt og byggja undir naumhyggjulegt, næsta ógurlegt yfirbragð. Í næsta lagi, „I Must Tell You“ er svo tekin ansi smekkleg u-beygja. Raftónlistin er mætt og Borgar talar og syngur yfir krómuðu slagverkinu. Það er smá 1. Outside stemning í gangi, með vísun í meistaraverk David Bowie. Það er verið að segja sögu, og mann a.m.k. grunar að ekki sé allt jafnsnoturt í henni. Nú er orðið ljóst að þessi plata er á fallegu nútímatónlistarrófi, þar sem Borgar hagnýtir sér fullkomlega innsæi sitt í nokkra tónlistarheima sem skarast oftast ekki en hér fá þeir að renna hver um annan þveran. „Going Gone“ heimsækir í raun stemninguna í opnunarlaginu, er samt strípaðra og er kontrabassinn í aðalhlutverki. Lagið er bæði fagurt og furðulegt. Melódían á u.þ.b. mínútu tvö er stingandi þar sem hún togar blíðlega í hjartastrengi.
Ekki amaleg byrjun þetta! „In Your Eyes“ er sungið en ekkert venjulega samt. Borgar er afar framarlega í laginu, hann syngur/talar og er viðkvæmur, hikandi. Þetta er virkilega vel heppnað, einhver hráleiki heillar. Síðustu tvö lögin eru um níu mínútur hvort. „Object of Desire“ opnar Borgar með talrödd, skipandi, hugsandi. Svo er rennt í lagið, sem líkt og flest hérna býr yfir ákveðinni stemningu sem klófestir hlustandann. Flæðið er „ambient“-legið og spennan tilfinnanleg þar sem maður er látinn hanga einhvern veginn á milli vonar og ótta. Lokalagið er svo titillagið. Enn og aftur sogast maður inn í þennan epíska, dramabundna heim. Nú verð ég sérstaklega að hrósa meðverkamönnum Borgars, Howie og Alberti. Hljómurinn hér er afskaplega skýr en um leið hnausþykkur. Ef heyrnartól eru á eyrum hverfur maður algerlega inn í tónlistina. Og það á við um allt verkið sem slíkt.
Deildu!
