Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 6. febrúar, 2021.
Samtengingin er fyrir öllu
Guðmundur Ari Arnalds og vinir hans hafa keyrt spunatónlistartónleika undir nafninu Agalma í að verða eitt og hálft ár. Útgáfa hefur verið allnokkur og virkni með hinu besta móti.
Það er ærinn starfi að fylgjast með starfsemi Agalma en plötur streyma reglubundið inn á Bandcamp-setur útgáfunnar. Sú fyrsta, Agalma I, kom út í október 2019 og innihélt upptökur úr Mengi frá 23. júlí. Sá frómi vettvangur er jafnan notaður í spunatónleikana en leitun er að mikilvægari uppeldisstöð fyrir íslenska tilraunatónlist nú um stundir, starfsemin þar til hreinnar fyrirmyndar og virði hennar ómetanlegt. Upptökur hafa þó farið fram hér og hvar um Reykjavík líka. Á plötunni spila þau Hilde Wollenstein, Ida Schuften Juhl og Guðmundur Arnalds. Verkin eru fjögur, frá sjö mínútum og upp í fjórtán. Ósungnar stemmur hvar sveiflast er frá sveimgrúvi yfir í hávaða og hljóðfæri eins og klarínett og píanó brúkuð innan um rafhljóð. Guðmundur tjáði blaðamanni að auk hans tækju vinir hans þátt í atinu og aðilar tengdir listasamlaginu post-dreifing hafa t.a.m. tekið þátt í spunanum líka (Örlygur Steinar Arnalds, Karólína Einars Maríudóttir). Einnig eru þarna sæmilega þekkt nöfn (Ingibjörg Elsa Turchi, Páll Ivan frá Eiðum, Jesper Pedersen, Tumi Árnason) og einnig erlendir aðilar (Maria-Carmela Raso, Diego Manatrizio, Carola Zelaschi). Fleiri hafa þátt tekið sem verða ekki taldir upp hér en ég bendi eindregið á áðurnefnt Bandcamp-setur.
„Ég byrjaði að vinna í Mengi í afleysingum árið 2015 á meðan ég var í mannfræðinámi við Háskóla Íslands,“ segir Guðmundur í stuttu símaspjalli við blaðamann. „Það endaði svo með hálfu starfi og þessi tónleikaröð spratt upp úr veru minni hér. Við vorum nokkur sem vorum áhugasöm um spuna og okkur vantaði einfaldlega vettvang eða ramma utan um þær pælingar. Þannig að við stofnsettum þetta og allt gerðist frekar náttúrulega í framhaldinu. Ég og Ragnheiður Elísabet, kollegi minn úr Mengi, renndum þessu af stað í sameiningu.“
Spuninn er svo tekinn upp og hann gefin út á stafrænu formi. „Plöturnar“ eru nú orðnar níu talsins og eru m.a. bundnar saman með umslögunum sem fylgja öll áþekkri fagurfræði. „Þar höfum við líka virkjað myndlistarmenn sem við þekkjum,“ segir Guðmundur. Spuninn fór fyrst fram með áhorfendur í rýminu en í Covid hafa eðlilega verið hömlur á slíku og upptökulotur hafa því farið fram með tónlistarfólki og upptökumannskap eingöngu. „Þetta er mikið til fólk á mínu reki en það er allt opið með slíkt,“ heldur Guðmundur áfram. „Fólkið í post-dreifingu hefur komið að þessu, en það er yngra en ég (í kringum tvítugt oft) og það kemur mikill kraftur inn með þeim, t.d. er ekkert verið að tvínóna við hlutina í þeim hópi!“
Guðmundur og blaðamaður ræða aðeins í framhaldinu aðrar spunasenur („improv“) en borgir víða um veröld búa iðulega yfir slíkum og sumar hverjar, eins og t.d. þær sem þrífast í New York og Berlín, eru heimsþekktar.
Agalma er í stanslausri þróun og Guðmundur segir að t.d. hafi verið hugsað út í það að láta myndavélar rúlla líka og hlaða upp á myndmiðil eins og youtube. Útgáfa á efnislegu formi er líka vel hugsanleg og til stendur að gefa út safnplötu þegar tíunda spunakvöldið dettur í hús.
Það kemur nánast á Guðmund þegar hann er spurður út í hindranir. „Þetta er bara gaman,“ segir hann og hlær. „Ofsalega gott flæði á öllu verð ég að segja. Það er svo gaman að tengja fólk saman, sjá það skapa saman og koma á stefnumóti aðlila sem hefðu kannski aldrei hist undir svona formerkjum.“
Deildu!
