Ari Ólafsson á sviði í úrslitum Söngvakeppninnar í Laugardalshöll í kvöld.

Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 3. mars, 2018

Lífið er lag

Í kvöld verður spurt að leikslokum í Söngvakeppninni. Förum aðeins yfir stöðuna af því tilefni, endurmetum lögin og spáum aðeins í spilin.

Jæja, byrjum á því jákvæða. Söngvakeppnin er æði. Hún er fyrst og síðast skemmtileg. Spennandi. Fjörug og skapandi. Gleði og glaumur – afþreying númer eitt, tvö og þrjú. En líka á stundum upplyftandi, gildiseflandi og uppspretta sígildra, gullvægra dægurlaga. Þetta er mín blýfasta trú og skoðun og ég ætla að horfa með glennt augu og eyru í kvöld.

Vindum okkur þá í hið neikvæða. Hvernig sem við reynum að líta á það, þá er þetta ár búið að vera í slappara lagi hvað gæði varðar. Já, ég sagði það. Og það er ekki bara ég, það er orðið á götunni, þessum götum sem verða tómar í kvöld. Og ekkert óeðlilegt við það, það eru feit ár og mögur í þessu eins og öðru. En það segir sitthvað að ekki þótti ástæða til að hleypa sjöunda laginu áfram í ár, líkt og gert var í fyrra. En er eitthvað sem veldur þessu?

Himinhrópandi þunnildi margra þeirra laga sem kepptu í ár er slíkt að ég get ekki einu sinni hugsað um það hvernig hin, tæplega 200 lögin sem send voru inn, hljóma. Spáið í það! Veit samt ekki hvort ástæða sé til að endurskoða fyrirkomulagið. Ráða vana höfunda til að skila af sér lögum? Treysta á reynsluna? Það heftir þó um leið nýja og vonbjarta höfunda.

Þegar Áttan söng sig inn í úrslit héldu aðalsöngvararnir ekki lagi. Það var voðalegt að hlusta á þetta. Í Músíktilraunum tíðkaðist það oft að heilu rúturnar með stuðningsfólki komu til að kjósa sitt fólk áfram. Í úrslitum voru því oft hljómsveitir sem áttu ekki að vera þar. Þetta var svipað með Áttuna í ár. Það er lítill pönkari í mér sem er samt dálítið skotinn í þessu framtaki þeirra, einmitt af þessum sökum. Hljóðversútgáfa lagsins var þá góð en keisarinn var klæðlaus í „lifandi flutningi“. Áttan hefur lýst því yfir að hún ætli að gera betur í kvöld en á undanúrslitunum. Gangi þeim vel segi ég bara og meina það.

En hvernig er svo með restina? Fókushópurinn heillar mig ekki. Ari „Groban“ Ólafsson var sterkur í undanúrslitunum, sjarmerandi og sannfærandi. Sömuleiðis hann Aron „Mars“ Hannes. Mér fannst lagið hans Dags ekki merkilegt en það er eitthvað við það hvernig hann hefur verið að spila sig í fjölmiðlum að undanförnu sem heillar mig. „Kúst og fæjó“ er besta lagið. Vel samið, í flottum fortíðargír, gott samhengi á milli flutnings, lags og texta. En við spyrjum að leikslokum. Eins og venjulega. Góða skemmtun!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Set your Twitter account name in your settings to use the TwitterBar Section.
Follow

Get every new post on this blog delivered to your Inbox.

Join other followers: