Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 23. maí, 2020.
Tómas Jónsson metsöluplata
Platan 3 er önnur sólóplata Tómasar Jónssonar, eins undarlega og það kann að hljóma. Tómas hefur verið áberandi í íslensku tónlistarlífi undanfarið, m.a. vegna starfa sinna í gæðasveitinni ADHD.
Það var fyrir rétt rúmum þremur árum (haustið 2016) sem Tómas gaf út sína fyrstu plötu, sem var samnefnd honum. Hann sótti mig þá heim í Odda á háskólasvæðinu hvar ég vinn og afhenti mér forláta vínileintak. Við tókum stutt gangaspjall og mér fannst gott að hitta piltinn sem ég hafði orðið var við misserin á undan. Hann hafði leikið með alls kyns tónlistarfólki, Ásgeiri Trausta, Júníusi Meyvant, Hjálmum, Memfismafíunni, Fjallabræðrum, Helga Björnssyni, Sigríði Thorlacius, Uni Stefson og fleirum. Hann hefur þá sinnt tónsköpun og spilamennsku með ADHD lengi og því sjóaður vel. Mér fannst ánægjulegt að hann væri að stíga fram með eigin tónlist og það var ekki létt verk að pinna tónlistina niður. Djassskotið að einhverju leyti, vélrænt í bland við lífrænt, og vísað í áttunda áratuginn, „ambient“-hljóðheim og krækt í mexíkóskan mariachi-blástur meðfram öðru. Allt saman svo þægilega kunnuglegt en um leið ekki.
Þeir Guðmundur Óskar Guðmundsson, Magnús Trygvason Eliassen, Magnús Jóhann Ragnarsson og Rögnvaldur Borgþórsson koma við sögu á plötunni nýju en flestir fylltu þeir þá síðustu líka. Platan er gefin út hjá Lucky Records og var að mestu tekin upp í Hljóðrita í Hafnarfirði. Spjall okkar fyrir rúmum þremur árum var stutt en kurteislegt og markaðist að einhverju leyti af feimni og þeirri staðreynd að við þekktumst ekkert. Mig vantaði svo frekari upplýsingar fyrir þennan pistil og sló stuttlega á Tómas. Ætlaðar fimm mínútur urðu að tuttugu og okkar maður, nú alveg 27 ára, var opnari og málgefnari og hafði ýmislegt að segja um sig og sína list.
Tómas segir t.d. að hann sé viljandi að rugla í fólki með því að kalla aðra plötu sína 3, og hún sé um leið hluti af þríleik. Þriðja platan (nú, eða önnur) kemur síðar. Hann vísar glettinn í Star Wars-röðina sem kom ekki út í réttri röð. Og þó að um tengdan þríleik sé að ræða séu ekki endilega líkindi á milli hlutanna tónfræðilega. Vísunin í Star Wars sé hins vegar ekki alveg úr lausu lofti gripin, en tónlistin er að miklum hluta unnin á hljómborð sem voru í mikilli notkun á mektarárum upprunalegu Star Wars-myndanna. Og þó að Tómas sé fæddur 1993 sé hann á kafi í tónlist þessa tíma.
„Ég þarf dálítið að vanda mig við að fylgjast með í tónlist,“ segir hann kíminn, „því annars fer ég bara að hlusta á tónlist frá áttunda og níunda áratugnum út í eitt.“ Hann lýsir sér sem óforbetranlegum áhugamanni um hljóðgervla og hann finni mikla fegurð í hljóðheimi þessa tíma. Þetta má nema á plötunni, sem er í senn melódísk og tilraunakennd. „Breiðholt“, opnunarlagið, er eins og stef úr framsækinni rúmenskri mynd frá 1981, „Chicagomalt“ er eins og tónlist úr biluðum tölvuleik en „Sefgarðar“ er hrein fegurðarstemma. Eins er með „Ránargata“ á meðan „Kemurekkitilgreina“ er grallarapopp. „Heilsubótarganga vélmennis“ hljómar nákvæmlega eins og titillinn!
„Ekkert af þessu var sérstaklega ákvarðað en ég reyni að finna fegurðina í lögunum, hvort sem þau eru ljúf, áleitin eða húmorísk,“ útskýrir hann. „Ég legg áherslu á að vinna hlutina fremur hratt og þá er lykilatriði að vera með góðan mannskap, fólk sem þarf ekki að útskýra of mikið fyrir. Þessar sólóplötur urðu til náttúrulega, lögin urðu til, ég er ekki að gefa út eigið efni bara til þess að vera með. Ég þarf að gera þetta. Og ég tók þá ákvörðun fyrir nokkrum árum að hætta að reyna að semja góða músík. Þá losnaði um mikinn hnút hjá mér og þetta fór að flæða óheft og eðlilega.“
Deildu!
