The Waterboys: Inn með trollið inn!

Follow

[Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 5. október, 2013]

Allt heila klabbið

• Sköpunargleðin í kringum plötu Waterboys, Fisherman‘s Blues, er goðsagnakennd
• Fisherman‘s Box geymir allar upptökurnar, alls 121 lag.

Mike Scott, leiðtogi The Waterboys, hefur lýst því yfir að eina raunverulega eftirsjáin sem hann hafi sem listamaður hafi verið sú að gefa ekki Fisherman‘s Blues út sem tvöfalda, jafnvel þrefalda plötu í stað þeirrar tólf laga plötu sem leit dagsins ljós í október 1988. Og margir eru honum sammála þar, afurðin sem kom úr rúmlega tveggja og hálfs árs vinnu hafi illa endurspeglað þá djúpu tónlistarlaug sem Scott hafi verið að baða sig upp úr af fullum krafti á tímabilinu. Nú, kvartöld síðar, hefur höfundurinn loksins komið málum á hreint og það rækilega. Sex diskar með 121 lagi gefa tæmandi mynd af þessu ótrúlega ferðalagi Scotts þar sem hann enduruppgötvaði sjálfan sig sem listamann og tendraði neistann á ný.

Óhamingja

Scott hafði fram að Fisherman‘s Blues, sem inniheldur lagasmíðar undir miklum áhrifum frá þjóðlagahefð Írlands, rekið giska farsælan feril sem náði hápunkti með plötunni This Is the Sea (1985). Tónlistin þar var epískt og vindblásið popprokk í anda U2, Simple Minds og skyldra sveita og Waterboys sigldu í raun réttu upp að þeim hvað vinsældir og áhrif varðar á þessum tíma. Þar á undan höfðu tvær breiðskífur komið út, samnefnd plata (1983) og svo Pagan Place (1984), stórkostlegar plötur sömuleiðis.
En Scott var ekki hamingjusamur, í hjarta hans var hola sem hann var árangurslaust að reyna að kýtta upp í. Það var ekki fyrr en hann kynntist öðrum tónlistarmanni, Íranum og fiðluleikaranum Steve Wickham, að eitthvað fór að gerast í þeim efnum. Scott flutti til Írlands og tók algera U-beygju hvað tónlistina varðar, mörgum aðdáendum til mikillar furðu. En þessi eintóma hamingja sem Scott var nú farinn að upplifa tónlistarlega var með öllu stjórnlaus. Okkar maður vissi ekki sitt rjúkandi ráð þegar kom að því að setja saman lagapakka og gefa út sem plötu. Hann hélt hins vegar áfram að taka upp – út í hið óendanlega að því er virtist. Rúmlega hundrað lög sátu eftir uppi í hillu þegar Fisherman‘s Blues var loksins klastrað saman, mörg þeirra fyllilega sambærileg að gæðum við þau útgefnu. Og betri í einhverjum tilfellum sögðu þeir sem höfðu innsýn í mál.

Farsæl lok

Óútgefnu lögin hafa verið í umferð á sjóræningjaútgáfum lengi vel. Opinberlega kom svo platan Too Close Too Heaven út árið 2001 með tíu lögum frá upptökutörninni (plata þessi kallaðist Fisherman‘s Blues pt. 2 í Bandaríkjunum). Fisherman‘s Blues var endurútgefin árið 2006 og fylgdi þá aukadiskur með fjórtán óútgefnum lögum til viðbótar.
En það er ljóst að boxið sem nú kemur út lokar þessari sögu, sorgarsögu á margan hátt, farsællega. Scott sjálfur, sem er ólíkindatól og á stundum skuggaprins hvað lundargeð varðar, hefur verið óhemju virkur undanfarin ár og það er ljós yfir því sem hann aðhefst um þessar mundir. Það að boxið sé að koma út nú er vafalítið hægt að tengja við þennan áþreifanlega bata hans. Þá hafa trosnuð vináttubönd verið treyst á nýjan leik en Scott mun fylgja plötunni eftir með hljómleikahaldi og með í för verða „tónlistarbræður“ hans, áðurnefndur Wickham og Anthony Thistlethwaite og einnig bassaleikarinn Trevor Hutchinson en allir eiga þeir ríkan þátt í hinni löngu upptökulotu sem Fisherman‘s Blues var.

Follow