Follow
Skrifað í tengslum við Nuuk Nordic Culture Festival, hátíð í Nuuk sem við sóttum heim dagana 9. – 12 október.
Hvað getur maður sagt, ég er farinn að mildast nokkuð gagnvart legu Nuuk, arkitektúrnum og heildarmynd bæjarins. Ég lýsti bráðabirgðartilfinningunni í síðasta pistli, sem virðist – held ég – stafa af þeim landkostum sem við blasa. Það er lítið landrými í Færeyjum en hér er bæði lítið rými og enginn jarðvegur að auki. Þetta eru bara klappir! Á meðan Færeyjar byggja þorpin sín langt upp í þó grasi grónnar hlíðar er því ekki að heilsa hér. Þannig að ég geng nú um með auðmýkt, og af að aðdáun, gagnvart stóreflis fjölbýlishúsum sem standa beinlínis utan í hömrum! Af verkfræðilegri glúrni er steypustöplum og grunnum komið fyrir ofan á harðýðgis grjóti, sem er ekki séns að bora í, og svo koma húsin þar ofan á. Einhvern veginn. Ég tek undirlendishatt minn ofan.
Gengum í gegnum gamla bæinn í gær, fullt af dökkrauðum, dönskum húsum og snotur voru þau. Annað er með alls konar brag (sjá myndasafn á Snjáldruveggnum mínum) og tekið út úr þessu mengi gætu þau hús verið í úthverfum Hafnarfjarðar eða Kópavogs. Nuuk vex hratt nú um stund, það er nýtt hverfi hér suðaustur af þar sem húsum er komið fyrir á undraverðan hátt, eins og ég lýsi.
Ég sinnti tveimur formlegum erindum í gær. Eitt af því var að taka þátt í pallborði um vestnorræna tónlist, ásamt Kristian Blak, færeyska tónlistargúrúinum, Jacob Froberg frá Sisimut (stýrir Arctic Sounds hátíðinni) og svo Ejvind Elsner frá grænlensku útgáfunni Atlantic Music. Margt fróðlegt kom í ljós sem ég ætla að fara í saumanna á í fókuseruðum framtíðarpistli. En þarna var mér ljóst hvað Grænlendingar eru að glíma við. Stærðin á landinu er fáránleg, nærumhverfi Nuuk virðist eins og hálft Ísland að stærð, með endalausum inn- og útfjörðum sem hlykkjast langt inn í land. Samgöngur eru ofsadýrar og ekki tíðar, bransinn hér þarf sárlega á stafrænni uppfærslu að halda, útflutningsskrifstofa er ekki til o.s.frv.. Yngra fólkið, bransafólkið, er með andann en er dálítið ráðalaust um hvernig skuli bera sig að. Grænlendingarnir mændu dálítið á mig og Kristian þegar við vorum að tala um hvernig útflutningsskrifstofa ber sig að o.s.frv. En, nei, þetta er ekki einfalt og það lítur vel út á pappírnum að slengja þessum þremur löndum í samstarf en útfærslan, það er annað mál og erfiðara.
Nuka Alice, listakona og menningarfrömuður, hefur átt í góðu spjalli við okkur. Hún er einslags andakona, vís og góð og ég sá það á henni. Þarna væri hægt að fá sannleik. Og ég spurði, hver er staðan? Og hún vissi hvað ég var að meina. Og hún er flókin. Danskir og Grænlendingar eru eðli málsins samkvæmt flæktir saman; sögulega, hjónabandslega en hvað menningu frumbyggjana varðar, stöðu þeirra gagnvart danska ríkinu, menningarlega árekstra o.s.frv., þá kraumar eitt og annað undir. „Þetta er kurteislega rotið,“ sagði hún.
Myndin sem fylgir er tekin í sundlauginni hérna, vegna seinna erindisins míns. Myndir af Grænlandi á veraldarvefnum eru allar eins. Rúnar frændi fagnaði óvenjulegum myndum frá Nuuk og ég hef verið meðvitaður um slíkt síðan. Nuuk Nordic Culture Festival, hátíðin sem leiddi mig hingað, var með sundlaugartónleika í gærkvöld og framkvæmdastjórinn bað mig um að kynna tónlistarfólkið til leiks, sem ég og gerði. Svona er ferðin búin að vera dálítið. Við berumst með grænlenskum vindaþey í hin og þessi verkefni, njótum og upplifum og drögum allt inn. What a time to be alive!!!
Deildu!
