Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 14. desember, 2019.
Robbie rokkar inn jólin
Á hverju ári koma út nýjar jólaplötur sem bætast við þennan undirfurðulega geira dægurtónlistarinnar. Höfundur rekur hér nokkra kostagripi.
Er jólatónlist sérstakur geiri undir dægurtónlistinni? Nei, eiginlega ekki. En samt. Hér erum við með tónlist sem er aldrei spiluð nema einu sinni á ári, í u.þ.b. mánuð, og þá er spilað mikið af henni. Mikið, mikið. Ef þú ert með gott lag eða plötu í þessum flokki ertu í nokkuð góðum málum launalega um ófyrirséða tíð og því ekki nema von að margir freisti þess að henda í eins og eina jólaplötu.
Það er mismikið um endurnýjun og árið í ár er ekkert sérstaklega fengsælt, slæðingur af nýju efni mætti segja. Umfangsmesta útgáfan þetta árið er hiklaust plata Robbies Williams, The Christmas Present . Þetta er um margt dálítið merkileg útgáfa. Williams, sem er vanur því að vera „stór“ poppstjarna, sagði í gríni að það þyrfti að taka krúnuna frá hinum kanadíska Michael Bublé en plata hans Christmas (2011) er með mest seldu jólaplötum frá upphafi. Williams, og þetta er eitthvað svo dæmigert fyrir hann, neitar þó að feta troðna stíga og býður okkur upp á tvöfalda, 24 laga plötu. Þar sem flest lögin eru frumsamin! Og það merkilega er; hann kemst upp með þetta. Frumsömdu lögunum er öllum snúið inn í hæfilega jólalegan gír og mörg þeirra hljóma þegar eins og „klassísk“ jólalög. Þau eru vel samin; gráglettin, falleg, stuðvæn, flippuð, væmin og allt þar á milli. Nógu jólaleg, nógu grípandi og alltaf fyllt þessum prakkarasjarma sem er helsta vopn Williams. Hann fer stundum langt yfir strikið, hvort heldur í tilfinningavellu eða misráðnum töffarastælum, en kemst samt upp með það allt saman. Óknyttastráks-orðsporið er svo undirstrikað enn frekar með vel útfærðu umslagi, þar sem Skröggs-ára hangir yfir.
Mektarsveitin Los Lobos var með fyrstu listamönnum til að tilkynna jólaplötu í ár. Llegó Navidad er einstaklega… ójólaleg, hljómar meira eins og frábær Los Lobos-plata. Ég er svona enn að klóra mér í hausnum yfir þessu, en platan endar þó á slagaranum „Feliz Navidad“. Þess má geta að hinn mikli gítarleikari sveitarinnar, David Hidalgo, lék inn á jólaplötu Bobs Dylans, Christmas in the Heart , sem er ein besta jólaplata sem gerð hefur verið (sjá arnareggert.is um það mál).
Í þjóðlagageiranum breska koma oft fín tillegg. Á síðustu árum hafa Cara Dillon og Emily Smith t.d. átt algerlega frábær verk. Kate Rusby hin enska hefur gefið út nokkrar jólaplötur hin síðustu ár og snarar nú út sinni fimmtu, Holly Head . Nýbylgjupopparar og -rokkarar hafa líka verið duglegir að skreyta sig með jólakúlum í gegnum tíðina og ég bendi áhugasömum á framúrskarandi plötur með Low, Bright Eyes og Mark Kozelek. Austin-mærin Molly Burch gaf út skemmtilega jólaplötu í ár, sem er í senn hátíðleg og svöl. Josh Rouse á einnig slíka plötu.
Ávallt koma líka út plötur sem fá mann til að klóra sér mjög harkalega í kollinum, þetta með Los Lobos er barnaleikur í samanburði við jólaplötu Robs Halfords, Celestial , en Halford leiðir sem kunnugt er þungarokksguðina í Judas Priest. Platan kemur út í kjölfar Winter Songs , sem hann gaf út fyrir tíu árum. Hafið það í öllu falli gott um hátíðirnar, kæru lesendur, og fyllið húsið af mannbætandi ljúflingstónum.
Og í allra allra síðasta lagi. Þegar blaðið var að fara í prentun, eða svo gott sem, bárust fréttir frá Bretlandi þess efnis að Paul McCartney hefði tilkynnt jólaplötu, nokkurs konar leynijólaplötu. Í viðtali við BBC sagði hann frá því að hann ætti heila þannig plötu, en hún væri hins vegar aðeins dregin fram á jólunum fyrir nánustu fjölskyldu. Hann bætti því svo við að hann myndi aldrei gefa hana út á almennum markaði, þó að börnin og barnabörnin væru hrifin af því hvernig hann nálgaðist sígilda jólasálma. Þess má líka geta að fyrrverandi hljómsveit hans, Bítlarnir, tók líka upp jólalög en dreifði eingöngu í gegnum aðdáendaklúbbinn sinn á sjöunda áratugnum. Vonandi verðum við bænheyrð á komandi jólum, því að þetta efni væri ansi gott í skóinn, verður að segjast.
Deildu!
