Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 17. nóvember, 2018
Að taka umræðuna
Mektarsveitin Fufanu lagði í skemmtilegt verkefni á þessu ári en þrjár tengdar stuttskífur auk fjölda myndbanda koma saman í verki hljómsveitarinnar sem kallast The Dialogue Series.
Fufanu hóf störf sem Captain Fufanu endur fyrir löngu, nokkurs konar teknósveit, en henti svo kafteininum út og rokkaði sig upp, varð að eitursvölu neðanjarðarrokksbandi sem á nú að baki tvær breiðskífur og ósköpin öll af smáskífum og myndböndum. Að ekki sé talað um tónleikaferðalög á erlendri grundu. Heimtur hafa verið góðar undanfarið en sveitin starfar í dag sem tríó og er skipuð þeim Kaktusi Einarssyni, Guðlaugi Hörðdal og Erling Bang. Sveitin gefur út á hinu breska One Little Indian Records og hefur verið vel tengd, síðasta breiðskífa, Sports, var t.a.m. tekin upp með Nick Zinner úr Yeah Yeah Yeahs og í upphafi þessa árs ákvað hún að taka upp með Alap Momin, sem er þekktastur fyrir störf sín með jaðarrappsveitinni Dälek. Upptökur fóru fram í hljóðveri Fufanu í Reykjavík og tíu lög voru tekin upp. Þau komu svo út í ár í formi þriggja stuttskífa auk þónokkurra myndbanda sem gerð voru við lögin. Fyrsta lagið, „Hourglass“, kom út í maí.
Plöturnar voru hugsaðar sem tæki til að kanna þær stefnur og strauma sem sveitin hefur lagt fyrir sig. Gotablær, raftónlist, síðpönk, allt skríður þetta um kuldalega, jafnvel fjarræna hljóðmyndina sem tríóið kýs að stilla fram. Súrkálsrokk, skringiteknó og óræð tilraunamennska skjóta og upp kolli. Efnið var samið á meðan sveitin fylgdi Sports eftir með tónleikaferðalagi. Ákveðið var að liggja ekkert á uppsöfnuðu efni heldur koma því út á meðal vor fljótt og vel og var stuttskífuformið metið hentugast. Momin hoppaði upp í næstu vél frá New York til Reykjavíkur og hóf að aðstoða sveitina við að koma smíðunum á band.
Sveitin sýnir þá metnað mikinn gagnvart hinni kviku mynd en alls voru sex myndbönd tekin upp í tengslum við útgáfuna. Öll streyma þau nú á Youtube-veitunni góðu. „Hourglass“ líður áfram sem í móki (ég fæ smá tilfinningu fyrir því að ég sé að hlusta á eina af sólóplötum Colins Newmans úr Wire). Meðlimir svamla um í sjó og nær það anda lagsins glettilega vel. Á „Listen to me“, sem ber með sér kaldrana og hroða, eru meðlimir mættir út á ruslahaugana í gulum regnúlpum til að undirstinga þann furðuanda sem yfir laginu er. „Typical critical“, sem situr í svipuðu fari og „Hourglass“, fylgir manni sem er að leika sér með… eitthvert dót sem ég man ekki hvað heitir! Önnur myndbönd eru eftir þessu; sniðuglega útsett og í skemmtilegu jafnvægi við tónlistina, leggja áherslu á hana með hæfandi myndbrotum og glúrinni leikstjórn.
Kaktus segir að sjálft tónlistarlegt innihaldið sé nokkurs konar samtal – og þess vegna þetta nafn á útgáfuröðinni – milli þriggja ólíkra tónlistarmanna en bakgrunnur þeirra allra er giska ólíkur; harðkjarnarokk, jaðarraftónlist og teknó á meðal nokkurra þeirra stefna sem þeir hafa snert á. Lífsstíll sé sömuleiðis ólíkur en þeir deili þó sömu forvitni í garð tónlistar og möguleikum hennar.
„Við höfum aldrei hætt leitinni að nýjum aðferðum og möguleikum,“ segir Kaktus í fréttatilkynningu vegna útgáfunnar. „Fólk hefur mikla þörf fyrir að setja allt í kassa en veruleikinn er aldrei svona einfaldur, svartur eða hvítur. Við erum þarna einhvers staðar í miðjunni.“
Deildu!
