Skýrsla: VillVillVest 2019

Follow

Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 19. október, 2019.

Villtir, trylltir… Norðmenn

Pistilritari sótti tónlistarhátíðina og ráðstefnuna Vill Vill Vest í Bergen heim í lok september og varð margs fróðari.

Í ágúst var ég boðaður með skömmum fyrirvara á téða hátíð og ég spurður hvort ég gæti flutt lykilerindi ráðstefnunnar, en þema hennar var í þetta sinnið núningurinn á milli meginstraums- og neðanjarðartónlistar og áhrif streymisvæðingarinnar á þessi fyrirbæri.

Ég átti sem betur fer færi, og eftir að hafa ráðfært mig við góða vini og samstarfsmenn í íslenska tónlistarbransanum var hlaðið í eitt stykki fyrirlestur. Bergen, hér kem ég! Síðast heimsótti ég þetta höfuðsetur Vestur-Noregs árið 2012, þá í erindum fyrir Morgunblaðið. Vann annars vegar frétt og myndskeið um uppsetningu Þjóðleikhússins á Gerplu í Den National Scene og hins vegar setti ég saman örmyndskeið um sögu svartþungarokksins, en vagga þess er í Bergen.

Nú var ég hins vegar komin til að upplifa Vill Vill Vest, tónlistarhátíð og ráðstefnu sem var fyrst sett á laggirnar fyrir fjórum árum. Forsvarsmennirnir tjáðu mér að ástæðan fyrir því að hún var sett á laggirnar hefði einfaldlega verið skortur á slíku á svæðinu, en íbúafjöldi á þessu svæði fer fram úr þeim íslenska. By:Larm, tónlistarhátíð Oslóar, flakkaði á milli svæða í eina tíð en því var svo hætt, sem skýrir þetta líka. Vill Vill Vest er annars hefðbundin hátíð af þessu taginu. Áhersla er á kynningar eða „showcase“ og voru allar hljómsveitir óþekktar. Komu þær fram á u.þ.b. tíu stöðum á Bergen-svæðinu. Ráðstefnuhlutinn var í tvo daga og komu um fimmtíu fyrirlesarar fram, úr röðum iðnaðarins, fræðaheimsins og tónlistarmannanna sjálfra. Þemað sem ég opnaði á var rætt frá ýmsum hliðum, í vinnusmiðjum, á pallborðum og í fyrirlestrum. Ef eitthvað er var heldur vel í lagt hvað fjölda varðaði og í raun óþarfi að vera með fjóra fyrirlestra í gangi á sama tíma. Dreifing áheyrenda var einfaldlega of mikil. Skipulag var með miklum sóma. Allt á hreinu, og ég hef kynnst tveimur hliðum á slíku hér í Noregi, þótt ótrúlegt sé. En bara einfaldir hlutir eins og öpp, þetta þarf að vera í lagi. Vill Vill Vest-appið var þannig frábærlega hannað og forritað. Ef eitthvað kom upp á í mannheimum voru hlutirnir leystir og ekkert „computer says no“ í gangi.

Við náðum svo að reka inn nefið hér og hvar á tónleika. Stærðarinnar beituskúr við höfnina, Skur 14, var settur upp sem tónleikastaður þar sem við börðum ungsveit augum („erum búin að gefa út eitt lag. Það er á Spotify“). Ekki margir í salnum en sveitin, Daufødt, frábær. Gríðarleg orka og söngkona sem rumdi eins og rostungur. Misstum hins vegar af hljómsveitinni Tacobitch sem fær hér með Arnars Eggerts-verðlaunin fyrir stórkostlegt nafn. Daginn eftir fórum við í Holuna („Hulen“) hvar Avast lék. Holan er tónleikastaður sem er í gömlu neðanjarðarbyrgi og tónlist Avast svartmálmur með atmosferískum síðþungarokksblæ. Fullkomið semsagt. Á síðasta degi var bransaliðið sem mætt var dregið um borð í skip og við tók þriggja tíma sigling um norsku firðina. Aðstandendur hátíðarinnar sáu líka til þess að tengja rétta hluti saman, Bergen bauð boðsgestum frítt inn á söfn, í almenningssamgöngur o.s.frv. þannig að þessari sölu á borgum/svæðum sem álitlegum viðkomustað var fléttað sniðuglega saman við hátíðina.

Follow