Djöfull fíla ég Physical Graffiti…

Follow

Sönn saga: Ég átti lengi vel eina Zeppelin plötu, þá fyrstu. Fílaði hana vel, hafði heyrt hana í Menntaskólapartíi 16 ára. Vissi lítið um sveitina, annað en að ég þekkti nafnið. “Good Times, Bad Times” fór á fóninn og mér fannst það flott. Keypti mér plötuna og fílaði “Dazed & Confused” mjög vel, sérstaklega trommurnar hjá Bonham og flugeldasýninguna í enda lagsins. “Communication Breakdown” var líka í góðu bókinni, önnur lög la la…

Pældi ekki mikið í þessu næstu árin en var farinn að rekast ítrekað á greinar sem mærðu Physical Graffiti sem þrekvirki sveitarinnar. Þannig að ég festi mér eintak (c.a. 300 – 500 kall í Kolaportinu, those were the days!) og tók til við að hlusta. “Custard Pie”, jú, eitthvað við þetta. Fer hægt af stað, lagið skríður áfram eins og það nenni því varla. Töff. “The Rover”. Rólegur, nú er eitthvað að gerast! Djöfull er þetta flottur gítar þarna. “In my time of dying”. Nei, hættu nú alveg! Og þetta er bara fyrsta hliðin!! Og á hlið 2: “Houses of the Holy”, “Trampled Underfoot” og “Kashmir”. Hvaða rugl er þetta eiginlega! Þegar “Night Flight” og “The Wanton Song” komu var ég eiginlega búinn á því. Þvílíkt og annað eins. Ég fór meira að segja og náði í bróðir minn inn í herbergið hans og útskýrði fyrir honum að það væri, eftir allt saman, eitthvað í svona hátóna rokksöng, eitthvað sem ég – og hann – höfðum aldrei fílað. Þetta var algert revelation. Mig minnir að ég hafi sagt eitthvað á þessum nótum: “Ef þú vilt heyra plötu þar sem “hard rock” söngur er notaður á listrænan hátt, hlustaðu þá á þessa plötu”.

Seinna komu þær svo ein af annarri í safnið en ég hlustaði ekkert sérstaklega á þetta. Ekki einu sinni II. “Achilles Last Stand” er reyndar í sérstöku uppáhaldi og mér finnst enginn rokktrommari komast með tærnar þar sem Bonham hefur hælana: “Laidback, powerful and assertive”. Já, og svo gaf ég Mothership safnplötunni 11 í einkunn á Rás 2 í plötudómi, hæsta einkunn sem þar hefur verið gefin. Ég var þá á því að Zeppelin væri besta rokkband sögunnar en er eiginlega ekki viss lengur eftir að hafa rýnt dálítið í þessar plötur þeirra. En það er önnur saga…

Follow