Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 26. október.
Hressandi hráslagi
Er ekki bara búið að vera gaman? er ný plata hljómsveitarinnar Dr. Gunni. Sem fyrr er kenjum hversdagsins fundinn staður í grípandi pönkrokki, hvar Dr. Gunni, Gunnar Lárus Hjálmarsson, er hreinasti völundur.
Síðasta plata hljómsveitarinnar Dr. Gunna, Nei, ókei, var sprúðlandi hress. Flestallt sem doktorinn hefur komið að í gegnum tíðina er snilld en það var samt eins og það væri einhver aukainngjöf á plötunni. Endurræsing. Og þessu góða flugi er fram haldið hér. Þeir Guðmundur Birgir Halldórsson (gítar), Grímur Atlason (bassi) og Kristján Freyr Halldórsson (trommur) skipa hljómsveitina eins og áður, ásamt Gunna (gítar, rödd). Upptaka og hljóðblöndun var í höndum Árna Hjörvars Árnasonar.
Gunnar hefur lagasmíðalega náðargáfu, er í lófa lagið að hrista fram einstaklega melódísk lög sem hann setur svo ýmist í hávaðabundinn neðanjarðarrokksbúning, nýbylgjulegan poppgír eða barnaplötuform. En öll eru lögin úr sama ranni. Textar hans „einkennast af snilldarlegum hendingum, kímnigáfu og beinskeyttum skotum á ýmislegt sem aflaga fer í samfélaginu“, svo ég lyfti lýsingu úr dómi mínum um Nei, ókei og líkt er um þetta verk.
„Alltaf á leiðinni“ opnar plötuna með miklum gítarhávaða en hafnar svo í ljúfu melódíufari. Hér er vísað í eitt frægasta lag íslenskrar dægurtónlistarsögu, „Ég er á leiðinni“ með Brunaliðinu, lag eftir Magnús Eiríksson sem Pálmi Gunnarsson syngur. Setningin góða er sungin með öðru sniði en upprunalagið og þessi geggjaða lína kemur: „Ég er á leiðinni / Alltaf á leiðinni / Til að drepa þig.“ Og svo er bætt við „að minnsta kosti að meiða þig og skemma allt sem þú átt“. Hér er lagt út af Úkraínustríði giska ég á og/eða styrjöldum almennt og aftur er vísað í Magga Eiríks með þessu: „Skriðdrekinn skríður frá skurði / Með skellum við skundum á braut.“ Stórsnilld!
„Bónóbó“ er frábærlega grípandi lag, ofurgrip að hætti doktorsins, og grall liggur þétt yfir, í almennri framfærslu sem söng. „Öll slökkvitækin“ er í nettum síðpönks-reggíham og næstu tvö lög eru skrifuð á aðra hljómsveitarmeðlimi, Grímur bassaleikari á „Faðir Abraham“ og Guðmundur gítarleikari „Yatsý“. Hljómsveitin er þó líka skrifuð fyrir lögunum og Gunni á textana. Hið fyrra er einkar áhlýðilegt, límist við heilann á meðan hið síðara er stuðflipp að hætti hússins. „Gúmmílak“ er ævintýralegt, endar með jaðarrokkslegri hávaðaorgíu og það voru ekki ósvipaðar áherslur á síðustu plötu en fjölskrúðugur lagasarpur einkennir bæði þessi verk þar sem fara straumlínulagaðir slagarar í bland við tilraunakenndari spretti.
„Ástandið“ hefst með Stranglers-bassa, víruð og hamslaus smíð hvar höfundur tryllist undir rest. Hann keypti AAA-batterí í stað AA-battería. Hver hefur ekki lent í því? Litlu hlutirnir í lífinu og mjög svo Gunnalegur óður. „Í bríaríi“ er sungið af Gunna og Salóme Katrínu, einföld stuðstemma þess til að gera og í „Aðalfundur húsfélagsins“ er fólk varað við því að óheimilt sé að skera lík í þvottahúsinu (!). „Æskudjús“ er bæði Bless- og Black Francis-legt og „Andvaka“ er í senn fallegt og melankólískt, eitthvert angur liggur í laginu sem tosar í hjartastrengi: „Augun þung sem blý / Í heilanum grá ský“. Plötu er lokað með „Síðasti dagur í heiminum“, nema hvað, gotaskotin myrkraballaða þar sem Ágústa Björnsdóttir leggur og til rödd. „Húsin hrunin á Selfossi / Bílar brenna á Hvolsvelli / svarthol étur Akureyri.“
Skáldgáfa Dr. Gunna er við hestaheilsu eins og sjá má og heyra. Frámunalega gott eiginlega og jú, það er bara búið að vera gaman. Útgáfutónleikar vegna plötunnar verða svo í Iðnó 31. október.
Deildu!
