Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, fimmtudaginn 11. október.
Hugsað með hjartanu
Lengi hef ég þekkt Benna Hemm Hemm, Benedikt Hermann Hermannsson, og jú, Pál Óskar reyndar líka. Ég gladdist þegar ég heyrði að þeir hefðu hrært í lag saman, eitthvað sem mér fannst samt ekki það undarlegt, þekkjandi listamanninn Benna og uppátækjasemi hans. Tildrögin liggja í bón frá sjónvarpsþættinum Hljómskálanum, nánar tiltekið Kidda Hjálmi, og fyrir þáttinn sömdu þeir upphafslag plötunnar, „Undir álögum“. En fluttu hins vegar „Allt í lagi“, annað lagið, í þættinum sjálfum. Þetta samstarf vatt upp á sig sem skilaði sér í plötunni sem hér verður til kosta tekin. Mér finnst svo dásamlegt að þeir félagar eru grannar í Vesturbænum og samstarfið er þannig séð endurtekið minni úr popp/rokksögunni (mér verður helst hugsað til Traveling Wilburys, sem varð til af því að meðlimir, George Harrison og fleiri, voru að sækja gítara hver til annars á einhverjum LA-rúnti). Þorpin eru víða.
Kallast á yfir limgerðið
Þeir félagar hafa varla farið fram hjá landanum undanfarnar vikur og er það vel. Frábær frammistaða í Gísla Marteini m.a. undir belti, stór viðtöl og lög hafa glumið á öldum ljósvakans að undanförnu. Verklagið við plötuna var þess til að gera einfalt, Benni samdi tónlist og Palli sá um sönglínur og texta. Þessi plata er svo eitthvað annað, svo að það sé sagt. Páll Óskar með frábæra texta, dásamlega sungnir – nema hvað – og bæði tekist á við persónuleg mál og pólitísk. Tónlist Benna liggur síðan undir, melódísk og hæfilega kenjótt. Dass af diskói, strengjum og létthlustunarverkum frá áttunda áratugnum. Þú og ég eru þarna líka og þetta er eins slags dans við sígilda popptónlist fyrri áratuga. Heyra má í epískri kammersturlun Scotts Walker og ódýrum – en ómótstæðilegum – plötum Rays Conniff sem safna ryki í verslunum Rauða krossins.
Þeir félagar eru undir áhrifum hvor frá öðrum um leið og þeir kallast á yfir limgerðið í fjarlægð, samrýmanlegir og ósamrýmanlegir, einhver spenna undir en um leið samsláttur sem gefur þessu öllu saman vigt. Ég veit að þetta meikar varla sens en ég er hrifinn af því hvernig þessi tónlist er í senn aðgengileg og melódísk um leið og hún hangir í einhverjum handanheimi. Líkt og lokalagið, „Þú mættir“, sem vísar beint í Julee Cruise/David Lynch.
Baráttan eilífa
Ég var svo heppinn að vera viðstaddur hlustunarteiti sem hverfðist um plötuna. Hún var leikin af þeim forláta vínil sem hýsir hana m.a., bleikur og fagur og glæst opnanlegt umslag með textum, ljósmyndum og fleira fíneríi. Benni og Palli sátu í sófa og sögðu frá á milli laga. Páll Óskar var óvenjulega feiminn mætti segja (já, ég veit!) en æðruleysið og þakklætið var smitandi. Það gleymist oft hversu mikill baráttumaður fyrir mannréttindum – hvers kyns mannréttindum – Páll hefur alltaf verið. „Eitt af blómunum“ er með eftirminnilegri söngvum af þeim toganum sem ég hef heyrt og Páll skilur hversu mikilvægt það er að nota vettvanginn sem hann á til góðra verka. Hann er „alveg“ heill í því öllu saman. Þegar þessi grein birtist hafa tvennir útgáfutónleikar farið fram í Austurbæjarbíói (að öllum líkindum, þetta er skrifað á þriðjudegi). Virknin í kringum verkefnið hefur þannig verið góð, mikil og uppbyggileg. Mögulega hefur hér verið lagður grunnur að frekari ævintýrum hjá þeim félögum.
Deildu!
