Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 16. febrúar, 2019
Myljandi rokkkeyrsla
Dúettinn ROHT átti eina allra bestu rokkplötu síðasta árs, plötuna Iðnsamfélagið og framtíð þess.
Tvíeykið ROHT samanstendur af þeim Júlíu Aradóttur og Þóri Georg Jónssyni. Þau hafa verið giska öflugir merkisberar íslensks neðanjarðarrokks undanfarin ár, og þá í gegnum ýmis mismunandi verkefni. Blæbrigðin hafa verið ólík á milli verkefna, en í gegnum ROHT er það brjáluð og þyngslaleg keyrsla sem blífur. Þannig grípur Iðnsamfélagið og framtíð þess um kverkarnar á þér frá fyrsta tóni og sleppir ekki tökunum í þeim átta lögum sem plötuna prýða. Bera þau nöfn eins og „Ekki neitt“, „Get ekki meira“ og „Ekki snerta mig“. Níhílísk stemning, eins og lögin og plötuheitið bera með sér en samt, það er einhver gáski í gangi um leið. Erfitt að útskýra, en sum lögin fara það langt yfir strikið að brosviprur koma á andlitið. Á sama tíma er ofsinn svakalegur. Þórir syngur úr sér lungu og lifur, t.d. í „Get ekki meira“ þar sem hann öskrar, líkt og hann sé gjörsamlega búinn á því: „ÉG GET EKKI MEIRA! ÉG Á MÉR ENGAR MÁLSBÆTUR!“. Skuggalegt, myrkt, skemmtilegt og rokkandi. Þetta getur farið saman og ROHT landar þessu öllu saman með glans. Tónlistin er merkilegur samsláttur af einslags ensku rustapönki („crust punk“) og vélatónlist („industrial“), líkt og Reptilicus hefðu ákveðið að henda í plötu með Amebix. Gítarhljómurinn er feitur og sargandi, hljóðmyndin jafn svarthvít og umslagið. Eða eins og félagi minn, Árni Matthíasson, orðaði það: „Einfalt en frábærlega kraftmikið rokk með hápólitískum heimsósómatextum…keyrslan er grimm, hljómurinn hrár og Þórir orgar textana af miklum krafti.“ Tónlist er tilfinning, tónlist er viðhorf eða „attitjúd“ og fáar íslenskar sveitir nústarfandi skilja það betur.
ROHT gaf fyrst út fimm laga demó í mars 2016, sem var gefið út á forláta hljómsnældu. Hljómurinn er til muna hrárri þar, söngröddin ekki jafn knýjandi og hér og rafhljóð og -ásláttur undir groddalegri spilamennskunni. Ári síðar, febrúar 2017, kom BLÓÐ?/?HNEFINN?/?LÍF út, þriggja laga verk með samnefndum lögum. Tveimur mánuðum síðar kom svo fimm laga sjötomma út á Iron Lung, undir heitinu ROHT, og var þá tónlistin farin að færast nær því sem við heyrum hér. Síðasta sumar kom svo út deiliplata með Döpur, sem er verkefni Krumma sem er kenndur við Mínus. Nóg um umsvif eins og sést, og þessi kaldi hljómur þar sem engin grið eða afsláttur eru í boði, hefur mótast hægt og örugglega. Annað sem er lofsvert hvað þetta verkefni varðar er fagurfræðin, allt er svart og hvítt, letrið alltaf stórt og stæðilegt – hart. Þá eru varla til ljósmyndir af sveitinni og upplýsingar af skornum skammti hvað tilurð og boðskap sveitarinnar varðar. Allt er þetta í góðu jafnvægi við tónlistina sem boðið er upp á.
Vegur ROHT erlendis er þá varðaður fallegum orðum og aðdáendur neðanjarðarrokks á alþjóðavísu hafa spennt upp eyrun, enda lítið annað hægt, slík eru gæði efnisins. Platan kemur út á bandaríska merkinu Iron Lung Records sem er með bækistöðvar í Seattle, virt fyrirtæki á sviði neðanjarðartónlist sem fer út að mörkum þess mögulega. Pressaði fyrirtækið 500 vínyleintök af plötunni en auk þess er hægt að heyra plötuna á Bandcamp. Eða eins og segir í „Ekki snerta mig“: „EKKI SNERTA MIG! ÉG ER AÐ SPRINGA!!!“
Deildu!
