Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 11. nóvember.
Uppgjöf og afhending
Submission er ellefta útgáfan í „Les Aventures De President Bongo“, langvinnu tónlistarverki President Bongo sem mun á endanum samanstanda af 24 verkum.
Það er ótrúlegt mannval sem kemur við sögu á Submission sem er upptökuskýrt af forsetanum. Hann útsetur að auki og hljóðblandar. Hann hljóðritaði einnig verkið ásamt Ómari Guðjónssyni. Þeir sem leggja svo til tónrænt séð („Submitters“) eru Áki Ásgeirsson (trompet), Árni Valur Axfjörð (Daddy Falconson), President Bongo (rafræna), Bjarni Frímann Bjarnason (hljómborð), Ómar Guðjónsson (stálgítar), Magnús Trygvason Eliassen (trommur), Daníel Friðrik Böðvarsson (rafbassi), Þorsteinn Einarsson (rafgítar) og Sigtryggur Baldursson (kongatrommur). Jörg Burger hljómjafnaði og Atli Bollason ritar sögu sem finna má í vínylútgáfunni og á Bandcampsetri President Bongo (sjá líka radiobongo.fm). Á Bandcampsetrinu má og sjá myndina Submission (L’aventure du conga) sem Stephan Stephensen gerir.
Submission er voldugt verk. Metnaðarfullt. „Alvöru.“ Lykillinn er staðsetning manna á borðinu. Hér mætast í einum skurðpunkti tónlistarmenn úr mörgum geirum. Bjarni úr klassíkinni, Ómar, Magnús og Daníel úr djassinum, Áki úr tilraunatónlistinni, Sigtryggur úr pönkinu, Þorsteinn úr reggíinu, forsetinn úr teknóinu. Ó, svo mikið hægt að gera og það er gert!
Upphafshlutinn, „Submission Part I“, byrjar rólega með trommuslögum og ókennilegum gítarleik. Hljóð og óhljóð renna inn og út úr rásum. Trompet-ískur kemur eftir ca. þrjár mínútur og kongatrommur einnig. Það er aðeins farið að hitna í kolum. Þetta hljómar í senn eins og öfgabundin óhljóðalist og nútímadjass. Andi Bitches Brew er eigi langt undan og ég hugsa líka um Serengeti, plötu forsetans frá 2015. Það er mikil stemning og andi yfir og tónlistin afstrakt, nánast eins og hún sé ekki að færast áfram. Bara alls konar forvitnilegt sem er leitt inn á svið og maður situr sperrtur yfir havaríinu. Um miðbikið færist meira form á hlutina, Magnús trommar dæmið áfram og aðrir spilarar svífa um í kring. Þessi sæmilega tamda kakófónía endar svo á mínútu 13, taktar hætta og glingrandi ásláttur tekur við (átta mig svei mér þá ekki á því hvaða hljóðfæri er verið að brúka). Þessi hluti er orðinn hvass, klingjandi, afdráttarlaus og við erum svo mikið í miskunnarlausri nútímatónlist núna að það hálfa væri nóg. Elska það!
„Submission Part II“ byrjar með hressilegum trompetþeytingi áður en lagt er af stað í slagverksdrifinn kafla. Reglulega kemur orgelhljóð sem er eins og beint af einhverri Herbie Hancock-plötunni, saman með dásamlegu rafhljóði úr smiðju forsetans sem myndast og hverfur svo út í geim. Kraftwerkun. Ekki fimm mínútur liðnar og við erum komin á allmikið hlemmiskeið, frjór og skapandi trommusláttur leiðir „söguna“ og aðrir spilarar dansa af krafti í kring. Hér er hamsleysi, hamagangur, fjör og stuð. Og, eins og ég sagði um fyrri hlutann, það er nánast eins og tónlistin sé málverk, svo afstrakt og út um allt og svo hlaðin að maður á fullt í fangi með að draga þetta allt inn og melta. Stockhausenískt fönk. Þessi hluti endar með vel til fundnu trompet-ýlfri og linnulausri „keyrslunni“ því lokið í bili. Á Bandcampsetri Bongo er líka hægt að hlýða á „Submission (L’aventure du conga)“, kongatrommudrifið verk eins og nafnið gefur til kynna og tónskreytir það samnefnda mynd sem er á setrinu.
Ég vissi að þetta yrði eitthvað þegar ég sá kreditlistann. Frábært verk frá President Bongo; djarft, hugrakkt og ævintýragjarnt rétt eins og röðin sem það tilheyrir.
Deildu!
