Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 6. janúar, 2018
Stórra högga á milli
Arborescence er plata Úlfs Hanssonar, sem hann gefur út á merkinu figureight Records. Sjö laga verk þar sem víða er komið við, hljóðrænt sem tónrænt.
Útgáfan figureight Records tengist Figure 8 hljóðverinu í Brooklyn, New York. Þar stýrir Shahzad Ismaily málum, en hann er Íslandsvinur mikill og hefur unnið með margvíslegum hérlendum tónlistarmönnum og koma sumir þeirra við sögu á plötunni sem er hér til umfjöllunar. Nýverið gekk Hildur Maral Hamíðsdóttir til liðs við útgáfuna, sem framkvæmdastýra, og gefnar hafa verið út plötur með Indriða, Gyðu Valtýsdóttur, JFDR og Aaron Roche. Áhersla er á natni, næmni og djúpskilning á milli listamanna og útgefenda og nær væri að tala um einhvers konar samvinnufélag en pýramídalaga rekstur. Segja má að andi Shahzad Ismaily liggi þarna yfir, en maðurinn er öðlingur og höfuðsnillingur.
Úlfur Hansson á, þrátt fyrir tiltölulega ungan aldur, að baki langan, gifturíkan og æði fjölbreytilegan feril. Byrjaði í þunga- og harðkjarnarokki (lék á bassa í Swords of Chaos) en hefur svo spilað með fólki eins og Jónsa og Ólöfu Arnalds, numið fræði hjá Fred Frith og Zeenu Parkins, skrifað fyrir Sinfóníuhljómsveit Íslands og Kronoskvartettinn og smíðað eigin hljóðfæri, eins og segulhörpuna og Já-1 hljóðgervilinn. Og fleira, margt fleira mætti tilgreina.
Úlfur býr nú í Brooklyn og því voru hæg heimatökin við að rúlla plötunni inn á band. Úlfur hefur lýst því að hann sé búinn að vera eins grár köttur í Figure 8 hljóðverinu, þó að platan hafi reyndar verið tekin upp á fleiri stöðum. Það eru valmenni mikil sem koma að plötunni, Randall Dunn upptökustýrir og á meðal hljóðfæraleikara eru Gyða Valtýsdóttir, Greg Fox (Liturgy), Skúli Sverrisson, Zeena Parkins og Shahzad Ismaily auk Úlfs sjálfs.
Arborescence vísar í margvíslegar greinar sem þó spretta af einum og sama staðnum og þannig rúllar platan. Hún er fjölbreytt, snert er á ýmsu og heyra má rokk, nútímatónlist, sveim og óhljóðalist m.a. Hvassir kaflar víkja fyrir melódískum værðarstefum í sviphending. Titillagið hefst t.a.m. á mikilúðlegum strengjum sem eru svo yfirteknir af sprengislögum Greg Fox, sem hann hefur m.a. nýtt með svartþungarokkssveitinni sinni dásamlegu Liturgy. Þessi innkoma er þó hvorki of- eða vannýtt og segja má að jafnvægi einkenni plötuna. Hún er stutt, sjö lög á ca. hálftíma og þær ólíku hugmyndir sem hér eru viðraðar lúta lögmáli skilvirkninnar ef svo má segja. „Tómið titrar“ er sungið, fallegt og dreymið á meðan að Warp-merkinu er heilsað í „Rhinoceros“. „Fovea“ er athyglisvert. Þar heyrum við Úlf syngja og minnir framvindan á Spilverk þjóðanna (Bjóluna þá sérstaklega) og útgáfubróður hans Indriða. Skúli Sverrisson leikur á slaggígjur af gítar- og bassakyni í laginu og útkoman af þessu öllu er dásamleg. „Serpentine“ er Skúla-legt þó hann komi alls ekki við sögu en Gyða Valtýsdóttir og Zeena Parkins sjá þar um kynngikraftinn. „Weightlessness“ er drungaópus, hljóðritaður í Hallgrímskirkju og plötunni er svo lokað með „Vakandi“ (góður titill), hvar gítarpikk, söngur, strengir og slagverk dansa saman í jafnvægi. En samt ekki – en samt!
Já, og mikið er þetta nú fínt plötuumslag. Þetta er Úlfur.
Deildu!
