Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 9. janúar, 2015
Tveir á toppnum
Tvær plánetur er önnur breiðskífa rappsveitarinnar Úlfur Úlfur. Tvíeykið er skipað þeim Arnari Frey Frostasyni og Helga Sæmundi Guðmundssyni. Sveitin gefur sjálf út en Record Records dreifir.
XXX Rottweilerhundar sigruðu í Músíktilraunum fyrir rúmlega fimmtán árum síðan (með 110 forskeytinu) og hrundu í kjölfarið af stað íslenskri rappbyltingu. Í fyrsta skipti var hið ylhýra markvisst nýtt til að tjá sig og tala út og Rottweiler spýttu út hugvitssamlegum rímum þar sem heyra mátti unga skapandi menn greiða úr lífsins flækjum og uppákomum á glerharðri og uppátektarsamri íslensku. Fjölmargir fylgdu í kjölfarið og grundvöllur fyrir sterka, heimagerða rappsenu varð að veruleika. Virknin hefur verið misjöfn síðan en árið sem er nýliðið markaði sömuleiðis mikinn uppgang í þessum efnum og talað er um seinni bylgjuna af íslensku rappi. Gísli Pálmi, Emmsjé Gauti, Reykjavíkurdætur og Sturla Atlas eru meðal þeirra sem hafa vakið mikla athygli að ógleymdum þeim sem hér eru til umfjöllunar.
Úlfur Úlfur reis upp úr ösku rokksveitarinnar Bróður Svartúlfs sem vann Músíktilraunir árið 2009 og rakti rætur sínar til Sauðárkróks. Fyrsta breiðskífan, Föstudagurinn langi, kom út 2011 en það er ekki mikið þar sem gefur til kynna það risastökk sem sveitin tekur á þessari plötu hér. Tvær plánetur er mikilúðleg bæði og metnaðarfull, litaspjaldið er stórt og fjölskrúðugt og menn blanda óhikað saman alls kyns litum þannig að úr verður fjölbreytt, hugmyndaríkt verk. Platan er löng, margra laga (í tvennum skilningi) og það er gestkvæmt þar sem listamenn úr áðurnefndri seinni senu koma m.a. við sögu.
Tónlistin skríður þannig alla jafna áfram með hægð, oft er dimmt yfir og draugaleg hljóðmynd liggur aftan við taktvissa framvinduna. En ólíkt, segjum t.d. Sturlu Atlas, er hvert lag svo gott sem heimur út af fyrir sig, blæbrigðin ólík og Helgi Sæmundur, tón- og taktasmiður, prófar sig áfram með alls kyns stemmningar og snúninga. Arnar Freyr, rappari, er þá öruggur í framvörslunni. Stíll hans er merkilegur og hann reynir sig m.a. með mjög svo sérstaka tækni sem erfitt er að lýsa með orðum. Hana má t.d. heyra í slagaranum „Brennum allt“ þar sem rappið verður það hratt að það verður hálf kómískt, líkt og barn sé að bulla eða þvíumlíkt. Mjög svalt og afgerandi og eitt af því sem gefur Úlfi Úlfi sérstöðu.
Styrkur plötunnar liggur þá ekki síst í textunum, þar sem lögð er áhersla á að varpa mynd á hversdagslegar upplifanir og um leið stærri myndina en oft er broddur í umfjöllunarefninu. Það er ekki verið að monta sig eða beita uppgerðarstælum og þetta er og mjög áhrifaríkt og hressandi. Í „Brennum allt“ segir m.a.: „Við eigum allt/við erum smart/okkur er samt/alltaf svo kalt/sumarið bjart/annars allt svart/“. Í „Tarantúlum“ er því lýst í viðlaginu að „mig skortir ekki neitt/Ég fer mín‘eigin leið/þarf ekki silfurskeið/ég er á grænni grein“. Lífsgæðakapphlaupið hvað!
Ólíkt fyrri senunni hafa Úlfs menn svo haft tækifæri til að vinna með nýja tækni og hafa þeir beitt sér á þjónvarpinu (youtube) með glæsilegum árangri. Myndbönd þeirra, sérstaklega við nefnd lög, eru frábær og sönnun á að það er hægt að búa til áhrifaríka list á þeim vettvangi og ekki endilega fyrir mikið fé ef hugmyndin er góð. Í „Brennum allt“ ríður sveitamaðurinn t.d. á hesti um Breiðholtið, snilldarleg táknvinna og þó að nafni minn hafi þvertekið fyrir slíkt kýs ég að trúa honum ekki (hér má setja broskall). Hugmyndabrimið er reyndar það öflugt á tíðum að platan er á stundum á mörkum þess að taka kollsteypu, svo mikið er undir. Lesist ekki sem neikvætt en það er að ósekju hægt að tálga ýmslegt til og straumlínulaga, eitthvað sem mig grunar að verði uppi á teningnum í framtíðinni.
Og vonandi að svo verði, því að tvíeykið sýnir hér og sannar svo um munar að þeir eru ekki að fara að erindisleysu um íslenska rappheima. Fyrirmyndarverk sem glóir af sköpunargleði og andríki. Meira svona, og líka frá ykkur yngra fólki sem er að lesa. Megi seinni bylgjan lifa enn.
Deildu!
