Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 5. janúar, 2019
Fjallið kemur til Hjörvars
52 fjöll er þriðja sólóplata Hjörvars en tíu ár eru liðin frá síðasta verki. Plötuna vinnur hann með einvalaliði tónlistarmanna – sem myndin sýnir.
ÞAÐ var árið 2004 sem Hjörvar Hjörleifsson gaf út plötuna Paint Peace undir listamannsnafninu Stranger. Hjörvar hafði þá verið viðloðandi tónlistarbransann í fimmtán ár og leikið með hljómsveitum á borð við Guði gleymdir, Los, Gums og Monotone. Platan fór lágt en var hiklaust með því besta sem út kom það ár, óvenju heilsteypt verk þar sem fór þekkilegt og glúrið nýbylgjurokk, þægilega lágstemmt og angurvært og auðheyranlegt að nostrað hafði verið við verkið á öllum sviðum. Fjórum árum síðar kom út platan Copy of Me, sem bjó yfir álíka gæðum. Nú, tíu árum síðar, er þriðja platan komin út og ég veit að áhugafólk um góða tónlist nýr höndum saman. Pistilritari ræddi stuttlega við Hjörvar vegna þessa og hóf leika á að spyrja út í þennan glúrna plötutitil. Og í ljós kemur að platan hefur verið lengi í vinnslu. „Þegar við fórum í Hljóðrita árið 2012 þá var ég með sautján grunna að lögum sem ég hafði verið að vinna einn með sjálfum mér,“ segir Hjörvar en upptökustjórn var í höndum Hafþórs Karlssonar „Tempó“. „Þar var m.a. lag sem ber þennan titil. Þegar var farið að sía út passaði þetta lag reyndar ekki inn en titillinn er samt svo lýsandi fyrir þau fjöll sem þarf að klífa til að koma frá sér tónlist og er sjálfsgagnrýni þar mjög ofarlega.“
Með tilkomu nýrrar tækni verður sífellt auðveldara að skapa tónlist við einfaldar aðstæður og ákvað Hjörvar að gera alla grunna einn og útsetja flest hljóðfæri eins nákvæmlega og hann gat áður en haldið var í hljóðver. „Félagar mínir töldu svo bara í eftir nokkrar hlustanir. Eftir það tók við mikil yfirseta hjá mér að velja og klára og eftir á að hyggja var þetta ekki góð hugmynd þar sem ég eyddi alltof miklum tíma í sum lög sem voru ekki að virka.“
Hjörvar viðurkennir að það sé ekki auðvelt að samtvinna tónlist og 100% vinnu við annað, en að skapa tónlist sé þó besta meðalið og eyði hann a.m.k. einu til tveimur kvöldum í viku við þá iðju.
„Ég þarf að gera tónlist. Á meðan aðrir setja pening í jeppa, golfsett eða ferðir á fótboltaleiki fara mínir aurar í þessa köllun.“
Á plötunni nýju viðheldur Hjörvar nokkurn veginn þeim hljóðheimi sem hann hefur skapað sér sem sólólistamaður. Söngröddin minnir dálítið á Billy MacKenzie úr The Associates og það er drama og knýjandi ástríða í lögunum. Útsetningar og hljóðfæraleikur eru þá eitthvað svo „fullorðins“, platan – eins og allt efni Hjörvars – sprettur fullsköpuð úr höfði Seifs og maður fær illt í karmað vitandi að tónlist hans er ekki að flæða um hvert heimili hérlendis, sem erlendis.
Hjörvar segist stefna fullum fetum að einhvers konar útgáfutónleikum áður en langt um líður.
„Ég er nú þegar farinn að leggja drög að næstu Hjörvars-plötu auk þess að gefa út þau aukalög sem voru tekin upp við vinnslu á plötunni 52 fjöll. Ef allt gengur upp verður næsta ár hlaðið af ýmsum tónlistartengdum verkefnum hjá mér!“
Platan er fáanleg á Spotify en einnig á forláta vínyl.
Deildu!
