Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 12. mars, 2022.
Við syngjum að leikslokum…
Í kvöld verður spurt að leikslokum í Söngvakeppninni. Förum aðeins yfir stöðuna af því tilefni, endurmetum lögin og spáum aðeins í spilin.
Ég hef hlaupið sigurhring með reffilegum brag og teygað bikar niðurlægingarinnar í botn og það með tilþrifum í spádómum mínum um gengi einstakra laga í Söngvakeppninni. Eins og gengur. Sumt hefur mér þótt blasa við – og það gengið eftir, en svo hafa lög farið áfram og skilið mig eftir í forundran.
Mér fannst fyrra undanúrslitakvöldið auðvelt. Þau lög sem áttu skilið að komast áfram gerðu það svo sannarlega. „Ljósið“ er hefðbundið popplag með hæfilegum skammti af Evróvisjóndúllum og Stefán Óli flutti af eftirtektarverðu öryggi. Birgir Steinn Stefánsson og hans fólk er á kjörlendum þegar kemur að svona vinnu og ég hef ekkert nema gott um þetta mál að segja. Sigga, Beta og Elín fóru líka örugglega áfram og ekki að undra. Sviðsatriðið flott, þrjár systur í forgrunni – og litli bróðir á trommum! Foreldrahjartað tók kipp. Þá var „Eitt lag enn“ trompinu beitt á þetta kvöld og við munum sjá Amarosis keppa í kvöld. Ég var ekki nema í meðallagi hrifinn verð ég að segja en það hefur sýnt sig í gegnum tíðina að tvær vikur eru ekki langur tími í Söngvakeppninni, allt getur breyst.
Síðara kvöldið var erfiðara fyrir þennan popppenna. Ég var hrifinn af einfaldleikanum og ægifegurðinni hjá Markétu og skrítipopp Hönnu Míu og geimferðalanganna heillaði mig. En hvorugt hlaut náð. Það eru auðvitað til ótal dæmi um að sérkennileg lög fái brautargengi en vindarnir blésu ekki með Hönnu í þetta sinnið. Lagið of gott fyrir keppnina, segi og skrifa það.
En, Reykjavíkurdætur, mínar konur, flugu áfram og það glæsilega. Frábærlega útsett sviðsatriði og bara stuð og kraftur sem heillaði. Mér fannst Katla vera vafamál, var ekki viss hvort ég væri að fíla það eða ekki, en þetta rökkurdrama sem hún býður upp á náði að fanga Mörlandann en eins og vitað er fáum við aldrei nóg af biksvartri epík hér á norðurhjara.
En hugsum aðeins saman hérna. Hver vinnur svo? Hvaða atriði fer til Tórínó? Í mínum huga er þetta spurning um tvennt. Annaðhvort vinna Reykjavíkurdætur eða þá systurnar. En ég treysti mér ekki til að skera úr um hvort það verður, því að ég sé fram á hnífjafna baráttu. Mér finnst bæði framlög frábær, þó með ólíkum hætti sé. Ég var að spjalla við kollega og hann sagði að þetta yrði barátta á milli bolanna og hipsteranna og það er að vissu – ef ekki öllu – leyti rétt. Aldrei myndi ég setja lagasmíðar hinnar hæfileikaríku Lovísu Elísabetu Sigrúnardóttur í flokk með auðmeltanlegu færibandapoppi en lagið – og flytjendur – búa hins vegar yfir sjarma sem fer yfir mörk og mæri margra þjóðfélagshópa. Dúddi Liverpool og amma þín eru sátt en tónsmíðin sjálf og ára systkinanna dregur enn frekar að þegar maður hugsar um það. Reykjavíkurdætur eru aftur á móti spútnikatriði ársins. Kröftugt, storkandi og hressilegt. Með glysbundið sviðsatriði sem passar vel í hið ýkta form Söngvakeppninnar en um leið er ögrandi pólitíkin ekki langt undan, veri það kynjapólítik eða annað. Þessi atriði munu berast á sönglegum banaspjótum, sanniði til. Að öðrum kosti snæði ég hatt minn með glöðu geði. Góða skemmtun í kvöld kæru landsmenn. Munið eftir skrúfunum, engiferölinu og múnderingunni…
Deildu!
