Follow
—Gaman saman—
Staður: Norðurljós, Harpa.
Stund: 7.10.2025.
Hátíð: State of the Art.
Viðburður: Boðhlaup söngvaskálda (opnunarviðburður).
Listafólk: Jón Jónsson – Mugison – Bríet – KK – Elín Hall – Bjarni Daníel – GDRN og Una Torfa.
Hljómsveit: Bjarni Frímann, Magnús Jóhann, Sólrún Mjöll, Daníel Friðrik.
Ég viðurkenni fúslega að ég var ekki alveg viss um þennan viðburð er ég heyrði af honum fyrst. Og hafði meira að segja ekki sett mig almennilega inn í hann er á hólminn var komið (mitt eina áhyggjuefni var það hvort að það yrðu ekki örugglega sæti. Ég er kominn á þann aldur). Kona mín yndisleg setti mig inn í mál.
Norðurljós hljómaði vel þetta kvöldið og áheyrendahópurinn var áhugaverður. Fólk á öllum aldri og úr öllum geirum. Og ég þekkti fæsta. Mjög hressandi. Þetta var opnunargigg State of the Art hátíðarinnar sem þeir félagar Bjarni Frímann Bjarnason, Bergur Þórisson, Magnús Jóhann Ragnarsson og Sverrir Páll Sverrisson standa að. Sniðug hátíð og frumleg, skapandi og markaþenjandi. Hlutum slengt saman og stefnt saman og múrar rifnir niður. Hátíðin var haldin í fyrsta skipti í fyrra, hlaut góðar viðtökur og nú var heldur en ekki farið af stað með stæl! Konseptið fólst semsagt í því að listafólkið flutti eigin lög en einnig lög sem hinir höfðu samið sérstaklega fyrir þau. Þetta gekk upp fullkomlega og það myndaðist góður andi samvinnu og samkenndar uppi á sviði. Ég hefði ekki veðjað á svona góða niðurstöðu. Tónlistarfólkið var ólíkt, “innáskiptingar” tíðar og fólk í sal var spennt fyrir því hvað kæmi næst og hvað myndi gerast næst. Yrði lagið gott? Myndi viðkomandi klúðra flutningnum? Allt var þetta þá sviðsvant fólk og spjall og spaug á milli atriða var vel til fundið. Kvöldstundin því innileg, skemmtileg og upplyftandi. ÞETTA TÓKST!
Magnús Jóhann kynnti svo Elínu Hall fyrsta til leiks. Flutti hún eigið lag og svo lag eftir KK. Og svo hélt þetta áfram koll af kolli. Bjarni Daníel söng yndislegt lag eftir sjálfan sig (“Það skiptir máli hvað þú heitir”) og svo lag eftir Elínu. Sjálf GDRN söng lag eftir Bjarna og skellti líka í “Vorið”. Una Torfa söng svo mikið “Unu Torfa”-lag eftir GDRN (sem grínaði smekklega með það) og flutti svo smellinn sinn “Fyrrverandi”. Salurinn var orðinn vel heitur. Hlé og ég keypti mér bol, líkt og betri helmingurinn.
Jón Jónsson flutti lag eftir Unu og einnig eigin smíð. Mikið stuð. Tónlistarfólkið hékk allt saman á aftasta bekk og magnað að sjá hvað þau þekkjast öll vel, þrátt fyrir ólíkar nálganir. Þorpseinkenni íslenska tónlistarsamfélagsins er raunverulegt. Mugison og Bríet fluttu lag saman, “Kúrekinn”, einslags svarlag við “Rólegur, kúreki”. Mugison spilaði líka lag eftir Jón Jónsson (ég er orðinn alveg ruglaður!). “Kúrekinn” var mjög flott, í áreynslulausum, Nashville-kántrístíl. Æði hreint út sagt. Bríet spilaði svo annað lag ein eftir Mugison og tók svo eigið lag, “Cowboy Killer”, sem var glæst. KK kom svo á svið, spilaði lagið “Gleym mér ei” eftir Bríeti og það var svona brandari hjá þeim að gleyma alltaf titli lagsins. Geri mér ekki grein fyrir því hvort það var viljandi eður ei!
Bríet er stórkostleg. Þvílík fyrirmynd! Þetta lag var einnig í þessum þægilega, áreynslulausa kántrígír. Einfalt, einlægt og kröftugt, líkt og smíð eftir Hank Williams. Og KK flutti það vel. Hann talaði síðan afar fallega um Bríet á sviðinu, gaf henni gæðastimpil, og allt var orðið svo yndislegt eitthvað. Samkrullið, samveran, samstarfið. Nú flæddi þetta allt saman strítt um salinn og félagsfræðingurinn ég, ég dýrka svona. Vitnisburður um að við erum í botninn félagsverur og elskum hvert annað og það að vera saman (þó það geti vissulega verið þrælerfitt líka!).
Lokað var með “Lucky One” og allir mættir á svið a la Live Aid. Gaman saman og yndiskvöldi slúttað með viðeigandi hætti.
Njótið svo þessara stórkostlegu mynda sem ég tók. Og kynnið ykkur hátíðina, hún stendur út vikuna!
Deildu!
