Var inni á snilldarkaffihúsinu Kaffismiðjunni einu sinni sem oftar fyrir stuttu. Einn af mörgum kostum staðarins er hinn forláta plötuspilari sem er þarna en gestir geta snúið plötum að vild. Safnið þar er gott, blanda af góðkunningjum úr Kolaportinu og exótískara efni. Hef nákvæmlega ekkert út á það að setja.

Nema hvað, platan Eyes That See in the Dark (1983) með Kenny Rogers rúllaði um á spilaranum og ég komst í dægiljúfan fílíng. Mjúkt, eitísskotið diskókántrí (!) runnið undan rifjum Barry Gibb, þess mikla meistara. Aftan á plötunni er mynd af Gibb, Rogers og Dolly Parton að sjálfsögðu. Þegar ég sé mynd af þessu brosandi fólki langar mig til að vera með þeim, það virðist allt svo gott á þessum bæ. Ég finn fyrir mjög svo raunverulegum, nostalgískum tilfinningum í svona aðstæðum. Rogers hljómaði mikið í útvarpinu þegar ég var c.a. 4 ára og fram til 8 ára og fyrsta uppáhaldslagið mitt var „Coward of the County“. Föðurlegt og mjúkt, bangsalegt fas hans veitti mér öryggiskennd. Ég hef svipaðar tilfinningar til tónlistar John Denver. Einhver hrein notalegheit sem ég nem þaðan sem sker á öll hipp- og kúlheit. Þegar ég hlusta á Rogers og Denver þá líður mér vel, svo einfalt er það.

Er einhver að tengja við þetta?

Tagged with:
 

10 Responses to Pabbar mínir, Kenny og John

  1. Skil þig fullkomlega en þessa meistara var að finna I mörgum plötusöfnum foreldra skólafélaganna í denn, hljómsveitin Dr. Hook kemur einnig upp í huga minn við þessa pælingu.

  2. Ég man þá tíð að kveikja á gamla monoviðtækinu mínu og hlusta á óskalög sjúklinga með von um að heyra Coward of the County. Man líka eftir að hafa séð bíómynd byggða á laginu. http://www.imdb.com/title/tt0082208/fullcredits#cast

    Stök lög frá John Denver hafa verið í miklu uppáhaldi í gegnum tíðina.

    • Andrew McKenzie says:

      eh?

    • Patricia Morgan Lang says:

      Andrew: It's a bit of nostalgia about Kenny Rogers and John Denver. Personally, I always preferred John Denver, but maybe the rough voice and "manly" topics of Kenny Rogers are more attractive to guys. You want nostalgia? I remember playing my '78s of John McCormack and Enrico Caruso on a scratchy old phonograph. And repairing my radio by bringing all the tubes down to Radio Shack, testing them on the machine, and bringing the new tubes home to replace in the radio (or TV). Some things just sound better now.

    • Wow…welcome foreigners! Truly an international site eh…

    • Patricia Morgan Lang says:

      We are keeping Ingimar a prisoner-of-love in the U.S.

  3. Svo er Kenny líka kúl í mjúku, seventísskotnu hippakántríi:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Set your Twitter account name in your settings to use the TwitterBar Section.
Follow

Get every new post on this blog delivered to your Inbox.

Join other followers: