Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 8. júlí, 2017
Slegið í klárinn
Tilraunadjasskvartettinn ADHD hefur nú gefið út sína sjöttu plötu. Hann kom fyrst saman fyrir níu árum á blúshátíð á Höfn í Hornafirði og mektarmennirnir sem hann skipa hafa ekki litið til baka síðan.
Meðlimir ADHD eru þeir Magnús Trygvason Eliassen (trommur), Davíð Þór Jónsson (hljómborð, píanó og hljóðgervlar) og bræðurnir Óskar Guðjónsson (saxófónn) og Ómar Guðjónsson (gítar, bassi). Þeir Davíð og Ómar tilheyra ákveðinni kynslóð djasstónlistarmanna sem hóf að láta að sér kveða stuttu eftir 2000. Þessi kynslóð spilara, sem tengjast allir missterkum böndum (þetta er Ísland) er með rætur í djassnámi en hugmyndirnar um sköpun voru gjörsamlega galopnar og óhætt að segja að þetta fólk hafi gert skurk í þess tíma djasslífi. Mér verður t.d. hugsað til fyrstu plötu Davíðs Þórs, Rask og verka Helmus og Dalla (Helgi Svavar trymbill og Davíð Þór) sem dæmi um þá maurasýru sem var blessunarlega hellt yfir okkur. Óskar er eldri, en hefur sömuleiðis lagt sig eftir tilraunakenndum hlutum alla tíð á meðan Magnús er yngri, en er í dag með fjölsnærðustu trymblum landsins, getur spilað hvað sem er með hverjum sem er.
Eins og sést er ekki beint um eitthvert slor að ræða í mannaskipun ADHD og mikill galdur hefur átt sér stað forðum daga á Höfn. Fjórir einstaklingar sem hafa smollið saman sem einn og það má vel nema á þeim plötum sem út hafa komið. Sköpunarþörfin rík, enda merkilegt að jafn uppteknir hljóðfæraleikarar og meðlimir ADHD eru hafi náð að finna tíma til að rúlla frumsömdu efni inn á band og það sex sinnum. Óskar ræddi við Morgunblaðið um sveitina í ársbyrjun 2014 og hafði þá þetta að segja: „Ég fann það á fyrsta gigginu okkar á Höfn í Hornafirði árið 2008 að ég vildi vinna með þessu bandi það sem eftir væri ævinnar. Við vinirnir erum eins og fjölskylda, því það eru mjög djúpar tengingar á milli okkar. Og þegar svona sterk vinabönd myndast þá er hægt að gera allt uppi á sviði.“
Hann orðar þá mjög fallega um hvað tónlistarsköpun snýst í grunninn: „Músík snýst um traust, vináttu og vinsemd, en ekki um það hvort þú getir spilað þetta eða hitt. Sé traustið til staðar þannig að maður þori að vera maður sjálfur er allt hægt.“
Til fyrirmyndar. Hugrekkið til að fara þangað sem hugurinn býður hefur enda borgað sig og ADHD fer reglulega í hljómleikaferðir erlendis. Hestshausinn sem Davíð ber á nýjustu kynningarmyndinni af sveitinni undirstrikar auk þess að hlustendur geti búist við hvaða flippi sem er í raun.
Á ADHD6 heldur sveitin sem fyrr (hests)haus. Tónlistin er andríkt, djassað flæði og unnið er með spuna, tilraunakennd rafhljóð og jaðarrokk. Sjá t.d „Alli Krilli“ sem hefst temmilega „venjulega“ en er svo stöðvað um miðbikið, við taka drungaleg píanóslög sem eru bökkuð með draugalegri hljóðmynd. „Tvöfaldur Víkingur“ og „Rebroff“ minna á Chicago-síðrokkssenuna (Tortoise, Gastr Del Sol) og naumhyggjuleg keyrsla að hætti súrkálsrokkara á borð við NEU! og Can gerir einnig vart við sig. En hvað sem líður skilgreiningaorgíum, í gegnum allt heyrir maður að menn eru að tala sama og hlusta hver á annan, búa til eitthvað sem er algerlega þeirra eigið og engra annarra. Áfram veginn og megi þeir bræður allir, fjórir að tölu, slá í klárinn lengi vel.
Deildu!
