Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 27. apríl.
Hljómleikaleg brjálsemi
Helgi og Hljóðfæraleikararnir standa í umfangsmikilli útgáfustarfsemi þessi misserin og nýgildir sem sígildir gripir eru að koma út á föstu formi sem og í streymi. Tvöföld tónleikaplata er það nýjasta og er hún m.a. í forláta vínilformi.
Það er búið að vera nóg um að vera hjá Helga og Hljóðfæraleikurunum að undanförnu. Auk skipulegrar endurútgáfu og allra handa athafnasemi (tékkið á derhúfunum á fjasbókarsetri hennar) hafa tónleikar færst í vöxt og reglulega er talið í norðan heiða hvar sveitin á sitt varnarþing en hana skipa bræður og frændur ættaðir úr Kristnesi og Eyjafjarðarsveit.
Dálæti mitt á þessari sveit er talsvert, eiginlega mjög mikið, og lesa má um þá aðdáun mína í gegnum arnareggert.is eður timarit.is. Ég er ekki einn um þetta og að einhverju leyti er visst költ í kringum sveitina.
Neðanjarðar var hún lengi vel og það rækilega en góðu heilli hefur endurútgáfa á merkum plötum sveitarinnar staðið yfir um nokkurt skeið. Þær hafa komið út á vínil, í streymi og Landnám (1991) kom meira að segja út á kassettuformi eins og hún kom út upprunalega.
Nýjasta tiltækið er tvöföld tónleikaplata. Ber hún nafnið Ást og sigur og kemur út á tvöfaldri vínilplötu. Fyrri hlutinn er órafmagnaður og ber heitið Stálið ljúfa en sá síðari er rafmagnaður (vel rafmagnaður) og kallast Vírinn hrjúfi. Platan er glæsileg, umslagið prýðir málverk eftir Aðalstein Þórsson og það er opnanlegt (e. gatefold), þykkt og þægilegt viðkomu. Upplýsingablað fylgir og opnan er vel nýtt undir ljósmyndir frá litríkum ferli sveitarinnar. Platan er tekin upp á tónleikum á Græna hattinum og Verkstæðinu á Akureyri 2022-2023 og í fjasbókartilkynningu segir að opinber útgáfa vínilsins sé „græn eins og vorið og appelsínugul eins og Egils appelsín“ og þá með vísun í lit platnanna.
Þessi aukna virkni hefur ekki bara skilað sér í plötum, derhúfum, barmmerkjum og textabók heldur – eðlilega – líka í meiri sýnileika. Sem aðdáandi, fullviss um að sveitin atarna búi yfir sérstökum galdri, er þessi þróun mála hin jákvæðasta. „Þetta snýst um heildarmyndina, að fá tilfinningu fyrir sögunni,“ segir í tölvubréfi frá hljómsveitinni sem barst pistilritara. Og um tónleikaplötuna var þetta viðhaft „Þetta eru tveir pólar, en augljóslega sama bandið. Sama rokkið, sama rómantíkin. En samt líka augljóslega tvær ólíkar hliðar á sama peningi.“ Fram kemur að það hafi verið kúnst að fanga stemninguna á fast form en sveitin er mjög lofuð sem tónleikasveit og andinn á sviði og úti í sal jafnan einstakur. Sveitin stendur því í mikilli þakkarskuld við Hauk Pálmason hljóðvinnslumann og RPM Records í Kaupmannahöfn hvað hljóðfrágang varðar.
Ég get svo staðfest, hafandi hlustað á gripinn, að þetta er allt saman kórrétt hér að framan. Andinn er fangaður og orkan sömuleiðis. Báðar plöturnar byrja á „Haust“, útgáfan á Vírinn hrjúfi hljómar eins og R.E.M. hafi fengið brjálsemiskast, geggjaður og gargandi gítar og öll sveitin með á fleygiferð. Útgáfan á Stálið ljúfa er svo heimilislegri, innilegri – nema hvað – fiðla áberandi og þjóðlagakjarna sveitarinnar lyft upp. Báðar þessar plötur ef svo mætti segja gefa skýra og breiða mynd af þessari einstöku sveit. Málið var ekki, veit ég, að hlaða í nokkurs konar „bestu lög H&H“-verk heldur umfram allt að draga upp sannfærandi, heildstæða mynd af tónleikabandinu Helga og Hljóðfæraleikurunum. Það tekst giftusamlega og gott betur verður að segjast. Skál fyrir deginum eins sveitin segir sjálf og ég hvet áhugafólk um töfra tónlistarinnar til þess að tékka á þessum hliðstæðulausa músíkhópi sem hefur nú verið að störfum í áratugi. Megi hann halda áfram lengi enn. Sterkur orðrómur er þá á kreiki, og barst höfundi þessi ábending rétt áður en hann ýtti á „senda“, að von væri um tónleika á höfuðborgarsvæðinu í haust, „annaðhvort með Dr. Gunna, Fræbbblum eða báðum“. Orðrómur þessi vall beint upp úr skolti hestsins!
Deildu!
