Plötudómur: Pálmi Sigurhjartarson – Undir fossins djúpa nið

Follow

Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 8. maí, 2021.

Lífið er þar sem þú ert

Pálmi Sigurhjartarson á áratuga feril að baki í íslenskri tónlist sem lagahöfundur, meðleikari og flytjandi. Hér stígur hann fram fyrir tjaldið sem sólólistamaður á tvöföldu plötunni Undir fossins djúpa nið.

Það var titillinn, Undir fossins djúpa nið , sem vakti athygli mína. Ég vissi vel hver Pálmi var en það var þessi voldugi titill sem ræsti mig. „Þetta verður eitthvað,“ hugsaði ég með sjálfum mér og viti menn, árum síðar stend ég á tröppunum við heimili mitt og handleik kjörgrip mikinn. Höfundur stendur fyrir framan mig, með sællegt bros á vörum og það eðlilega. Vinnslan við verkið hefur tekið drjúgan tíma og því gott að sjá fyrir endann á því.

Platan er á tvöföldum vínil, í þykku, opnanlegu umslagi („gatefold“) og ljóst að hvergi hefur verið slegið af í gæðakröfum. Stóreflismynd af höfundi framan á, sólóverkið undirstrikað, og þegar umslagið er opnað blasa við myndir og nákvæmar upplýsingar um hvert og eitt lag en alls eru þau sautján að tölu. Vínillinn sjálfur þykkur og góður og „nærbuxurnar“ prýða textarnir við lögin.

Sólóplata er í sjálfu sér rangnefni enda tugir manna sem leggja gjörva hönd á plóg, sannkallað landslið söngvara og hljóðfæraleikara. Og er ekki að undra, enda hefur Pálmi spilað með þeim öllum í gegnum tíðina við hin margvíslegustu tilefni.

Söngur er að mestu í höndum Pálma eða eins og hann útskýrir fyrir mér þar sem við stöndum á tröppunum: „Mér fannst það réttast, úr því að verkefnið væri svona. Annars hefði þetta hljómað eins og einhver söngvarasafnplata.“

Pálmi er alla jafna önnum kafinn við verktakavinnu um allan bæ, eftirsóttur maður, sem skýrir þann hraða sem vinnsluferlið hefur verið í. „Plata þessi hefur mjakast áfram og seytlað eins og klettaslæða í huga mínum á síðustu árum og sér nú fyrir endann á upptökum hennar,“ sagði Pálmi á fjasbókinni… fyrir þremur árum!

Á meðal hljóðfæraleikara eru Benedikt Brynleifsson, Róbert Þórhallsson, Einar Þór Jóhannsson, Unnur Birna Björnsdóttir, Matthías Stefánsson, Birkir Freyr Matthíasson, Björgvin Ploder, Sváfnir Sigurðarson, Eiður Arnarsson, Þórður Högnason og… nei, nú hætti ég. Þetta fólk pikkaði ég upp úr átta fyrstu lögunum. Eins og sjá má er mannvalið svakalegt.

En hvernig er tónlistin? Pálmi leggur sig að mestu eftir ballöðukenndu popprokki mætti segja en reynsla hans úr leikhúsheiminum kemur sér líka vel. Titillagið opnar plötuna, skammlaus ástarsöngur, blíður og fallegur og strax í næsta lagi dúettar hann með sjálfri Andreu Gylfadóttur. Lagið í sama stíl og titillagið, ljúfkennt og þýtt (þar sem ég rúlla yfir plötuna þarf ég alltaf að standa upp og færa nálina til. Ég elska það!). Björn Hlynur Haraldsson syngur djassaða smíð, „Um langan veg“, en aðrir söngvarar eru Jogvan Hansen, Valgerður Þorsteinsdóttir, Dagný Halla Björnsdóttir, Björgvin Halldórsson og KK. Lag Björgvins er æði. Nema hvað! Strengjalegin ballaða af gamla skólanum (smá Gunni Þórðar í gangi) og Bó syngur eins og sá sem valdið hefur. KK syngur hið ægifagra „Eftirsjá / Lag fyrir Fróða“. Í því er harmur sem KK kemur afskaplega vel til skila.

Og svo má telja. Þegar þetta er skrifað er platan ekki komin út stafrænt og ég er að gera þetta „handvirkt“ eins og ég lýsti. Platan snarkar á fóninum og hljómurinn er hlýr, bústinn og umlykjandi. Sit hérna við eldhúsborðið og pikka þetta inn. Sólroði fyrir utan og eldgos ekki langt undan. Skip sigla út flóann með Esjuna í bakgrunni. Það er eitthvað rómantískt, tímalaust og „íslenskt“ við þessa sólóplötu Pálma og það er að feykja þessum lýsingum á blað. Er það vel.

Follow