Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 24. júní, 2023.
Allt er þá fernt er
Landvættir eftir Samosa er samsafn fjögurra stuttskífna sem út komu á síðasta ári. Tónlistin er progguð, leitandi, ævintýragjörn en umfram allt alveg stórskemmtileg.
Þetta metnaðarfulla verkefni Samosa, sem er keyrt af Samúel nokkrum Reynissyni, fór þannig séð lágt á síðasta ári og viss meðvituð dulúð virtist fylgja því. Kynningarljósmyndir sýndu mannveru í búningum, vísandi í landvættina sem stuttskífurnar snúast um. Dulúðin er þó ekki meiri en svo að gerðarleg heimasíða fylgdi verkefninu/listamanninum og talsvert líf er nú á Instagram-reikningi Samosa.
Samúel er ungur Hafnfirðingur, vinnur á bókasafninu þar og er þúsundþjalasmiður tónlistarlega. Samúel hljóðritaði þannig alla tónlistina á stuttskífunum sjálfur og lék inn á þær. Allar eru þær ólíkrar gerðar en grunnstaðan er einhvers konar ný-sýrutónlist („psychedelia“), blönduð indírokki og gamaldags proggi. Samúel nefnir sjálfur Rush, Genesis, King Gizzard and the Lizard Wizard og Kikagaku Moyo sem áhrifavalda, en heyra má áhrif allt frá Dungen og Tame Impala til íslenskra hetja á þessu sviðinu eins og TSS, Nolo og Just Another Snake Cult. Allt saman listafólk sem hefur unnið beint eða óbeint með sýrutónlistararfleifð sjöunda áratugarins.
Dragons at Home, fyrsta stuttskífan, kom út í febrúar og á samosa.com má nálgast ítarleg skrif um hvert og eitt lag, hvað það fjallar um o.s.frv. Tónlistin er nýbylgjuskotið sýrupopp/rokk en einkennandi er viss leik- og ævintýragleði sem er smitandi. Samúel er í vissum skilningi að spila „upp fyrir sig“, sumt hér – og þetta á við um allar skífurnar – er með temmilega fokheldum brag þannig lagað en áræðið, djörfungin og þorið trompar allar brotalamir. „The Model Citizen“ inniheldur gallsúran gítar og bergmálshlaðinn söng og „Intermissionary“ er djammkennt – gæti verið úr einhverjum bílskúrnum í Haight-
Asbury árið 1966. Önnur skífan, Birds of a Figment Sky, kom svo út um sumarið. Það er í raun ofsagt hjá Samúel að stuttskífurnar fjórar innihaldi mismunandi tónlistarstefnur, en vissulega er blæbrigðamunur á þeim. Fyrsta lagið, „Figment Sky“ er frábært, nett proggað en líka sýrt og vel samið og uppbyggt. Platan rúllar ekkert ósvipað og fyrsta skífan, sýrulegið popp með skringiblæ en aldrei er það svo að melódíur eða bygging hljóti skaða af. Jafnvægis er gætt. Þriðja skífan, Dozing Bulls, kom út um haustið og þar hertist róðurinn nokkuð. Þungarokkið er mætt en þess þó gætt að það sigli um sýruhafið. „Animal Friendship“ hljómar eins og Hawkwind hafi hitt Paradise Lost á götuhorni í góðu glensi. Rafgítarinn ýlfrar út þessa plötu og jafnan er þetta með ágætum vel heppnað og skemmtilegt. Big Faulty Giant, síðasta skífan og púslið, kom svo út í endaðan desember. Fyrsta lagið, „Bergmál“, er sungið á íslensku. Stórt lag, sprúðlandi skemmtilegt, vísað í Rush og Yes og ég veit ekki hvað og hvað. Lagið er rétt þrjár mínútur en rennur eins og örópera. Þessi lokaafurð er nokkuð fjölskrúðug, „Fizzwizard“ er trukkandi og algert áttunda áratugs sýrurokk (með Samosa-blæ náttúrulega) og „Sverðbjarmi“ lokar svo herlegheitunum, ballaða, nema hvað.
Tuttugu lög alls og heilt yfir er þetta lagasafn svo gott sem að springa af hugmyndaauðgi en þó aðallega þeirri hreinu gleði sem felst í því að búa til tónlist. Nefni það líka að umslagshönnun er alls staðar fyrirtak og þá sérstaklega á þessari safnplötu. Samkvæmt Instagram að sjá er Samosa orðin hljómsveit og einnig lofar Samúel plötu í ár og annarri á næsta ári. Eins og ég hef vonandi sýnt fram á er full ástæða til að fylgjast með þróun mála í heimi Samúels/Samosa.
Deildu!
