Follow
— Ljósmynd/Helga Laufey Ásgeirsdóttir.
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 22. júlí, 2023
Næturuglur í norðurhöfum
Gotnesk minni, tónlistarleg sem önnur, eru miðlæg hjá hljómsveitinni Virgin Orchestra en fyrsta plata hennar, Fragments, kom út fyrir stuttu á vegum Smekkleysu.
Meðlimir Virgin Orchestra eru þau Starri Holm, Stefanía Pálsdóttir og Rún Árnadóttir. Sveitin var stofnuð í Listaháskóla Íslands og var Fragments tekin upp í fyrrasumar í Funkhaus Studios í Berlín, einkar viðeigandi staður með tilliti til þeirrar tónlistar sem plötuna prýðir. Meðlimir eru missjóaðir í tónlistinni, Stefanía gaf þannig út sólóplötu í fyrra, Monstermilk, og Starri gaf út plötu 2021, Ofríki (og ekki það fyrsta sem hann gerir á sólósviðinu). Rún er klassískt menntaður sellóleikari frá Akureyri, hin eru af höfuðborgarsvæðinu. Plata Stefaníu er dulræn, skrítin og rökkurbundin – naskt verk og órætt en plata Starra sem ég vísa í er án söngs og baðar sig upp úr hörðum heimi industrial-listarinnar sem reið röftum um miðjan níunda áratuginn.
Fragments er kirfilega staðsett í þessum „industrial“-heimi en bætum líka gotapoppi/rokki út í, síðpönki og níunda áratugar nýbylgju. Upptökustjórn og hljóðblöndun var í höndum Lawrence Goodwins, vélamaður var Mathew Johnson, um hljómjöfnun sá Curver Thoroddsen og Sveinbjörn Thorarensen kom að trommuleik í einu lagi. Umslagið gæti hafa komið frá 4AD-útgáfufyrirtækinu árið 1984 og stemningin í kringum Virgin Orchestra er þannig að meðlimir Bauhaus, Birthday Party, Joy Division, Einstürzende Neubauten og Lydia Lunch sitja saman í sturluðu teboði.
Eftir nokk epískt inngangsstef, hvar kalt og krómað slagverk stýrir málum ásamt rífandi gítar, lendum við í „Off Guard“, fyrsta sungna laginu. Það hefst sem hálfgildings myrkraballaða áður en brestur á með látum. Sellóið lúrir undir framvindunni og Stefanía lætur finna fyrir sér í söngnum. „On Your Knees“ státar af glæsigítarleik í anda Sisters of Mercy, flott melódía og heillandi ákefð gegnsýrir lagið. Næstu þrjú lög, „Give in“, „Bond“ og „Skin“, eru öll tilbrigði við þessi stef en þeim fylgir dálítið ókláraður bragur („Skin“ reyndar skemmtilega skarpt og skerandi). Plötunni er hins vegar lokað með magnþrungnu lagi, „Rewind“, sem er heil sjö og hálf mínúta. Flott skrið á því og nettur Cocteau Twins-blær, jafnvel Dead Can Dance. Voldugt lag og vel sungið af Stefaníu. Vel samið líka, um miðbikið er kúnstpása, laginu er slakað aðeins niður, sellói lyft og stemning undirstrikuð með „þögn“. Andrúmsloftið biksvart og tregafullt en fallegt um leið. Lagið er svo leitt út með löngu eftirspili sem varir í þrjár mínútur og það dofnar, leggst út af hægt og rólega. Frábærlega gert, allt saman!
Mjög lofandi frumburður hjá Virgin Orchestra, fagurfræðin, stíllinn, þ.e. „ramminn“ utan um tónlistina er vel úthugsaður og snjall. Tónlistin flott, magnþrungin og seiðandi þegar best tekst til en um leið heyrir maður alveg að sumt er lengra komið en annað, ýmislegt sem hægt er að hefla frekar til. En grunnstoðir eru einkar burðugar og ég leyfi mér að vera spenntur fyrir framhaldinu. Vínilútgáfan er þá dásamleg, með veggspjaldi, textum og slíku fíneríi, alveg eins og í gamla daga! Sveitin hélt nokkra tónleika í Skotlandi um síðustu helgi og ærlegt strandhögg er vel mögulegt í þeim efnum ef vel er á spöðum haldið. Enda er tilfinnanlegur áhugi fyrir gotalistum um þessar mundir, nokkuð sem höfundur merkir í kringum sig, hvort heldur í nýjum sveitum (Kælan mikla) eða greinaskrifum og upprifjunum. Hljómsveitin Cure hefur t.a.m. sjaldan verið eins vinsæl tónleikasveit og nú. Eftirspurn eftir listunum dökku er mikil nú um stundir og Virgin Orchestra á hárréttum miðum.
Deildu!
