Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 27. október, 2018
Svarta gullið
Það eru mikil umsvif í íslensku svartþungarokkssenunni nú um stundir, glás af böndum starfandi og útgáfa með mesta móti.
Á umliðnum árum hefur verið nóg á seyði í íslensku svartþungarokki, bæði því sem er neðanjarðar og því sem er ofanjarðar (já, það er hægt líka). Sólstafir ferðast nú um allan heim með síðasta verk sitt, Berdreyminn (já já, ég veit, það má aldeilis deila um hvort þeir eru svartþungarokk eða ekki en hef þá hér með vegna rótanna) og Auðn gaf út lofaða plötu seint á síðasta ári, Farvegir fyrndar. Auðn er á mála hjá Season of Mist, líkt og Sólstafir og Zhrine, sem hefur farið í hvert tónleikaferðalagið á fætur öðru eftir hina vel lukkuðu Unortheta. Katla, samstarfsverkefni Guðmundar Óla Pálmasonar og Einar Þorberg Guðmundssonar, sem eru sannarlega eldri en tvævetur í þessum bransa, gáfu út hina svakalegu Móðurástin á vegum þýsku útgáfunnar Prophecy fyrir tveimur misserum síðan. Og svo má telja.
Ef þú, lesandi góður, dregur þessar yfirlýsingar mínar í efa er ég með skínandi, kolsvarta sönnun fyrir þessu öllu saman. BangerTV (Sam Dunn og félagar, en hann gerði myndirnar Metal: A Headbanger’s Journey og Rush: Beyond the Lighted Stage m.a.) voru að hleypa nýrri Youtube-þáttaröð af stokkunum. Og Overkill Global Album Reviews eins og hún er kölluð byrjaði að sjálfsögðu á íslensku svartþungarokki! Það þarf ekki frekari vitnanna við.
Vánagandr-útgáfan er dugleg sem fyrr og heldur utan um sveitir eins og Misþyrmingu, Nöðru, NYIÞ og Mannveiru. Á Roadburn-hátíðinni í ár, sem fram fer í Hollandi, léku fulltrúar frá þessari dásamlegu útgáfu (Misþyrming, Naðra, Svartidauði, Wormlust) klukkustundar langt verk undir heitinu Sól án varma. Svartidauði og Sinmara spiluðu þá á hátíðum um alla Evrópu og einnig í Bandaríkjunum. NYIÞ, Naðra og Misþyrming spiluðu einnig víða í Evrópu.
Carpe Noctem, sem hafa legið í dvala árum saman, voru svo að gefa út plötuna Vitrun á Code666 Records. Sveitin á sér langa sögu, var stofnuð 2005 og á baki nokkrar plötur, sú síðasta, In Terra Profugus, kom út árið 2013. Vitrun er ógurlegt ferðalag; tíu mínútna lög þar sem skiptist á tilfinningarþrunginn ofsi og hægari, dulúðlegri kaflar. Söngvarinn (og rithöfundurinn) Alexander Dan syngur á íslensku – öskrar, rymur, skrækir og fer á dýpið – stundum að því er virðist í einu og sama laginu. Spennunni er viðhaldið út alla plötuna og maður þarf eiginlega að leggja sig þegar síðasti tónninn deyr út.
Þá tilkynnti Svartidauði um plötuna Revelations Of The Red Sword, sem út kemur í desember komandi. Ég vil þá nefna Almyrkva (plata seint árið 2017) og Guðveiki (frábært dæmi og plata á leiðinni. Eitt lag á Soundcloud núna). Wormlust hyggst þá gefa út nýtt efni brátt en plata þess verkefnis, The Feral Wisdom (2013), er nánast komin með költstöðu í samtíma íslensku svartþungarokki. Þá gaf NYIÞ út deiliplötu með ástralska eins manns bandinu Old Burial Temple í ár.
Það er skemmtileg írsk tenging inn í senuna. Stephen Lockhart (sem hefur rekið bandið Rebirth of Nefast) er búsettur í Mosfellsbæ, rekur þar Studio Emissary og hefur tekið upp fjöldann allan af íslensku svartþungarokki. Vinur hans, Joseph Deegan, rekur nú íslensk/írska sveit, Slidhr (ásamt meðlimum úr Sinmara) og kom plata út í ár. Lockhart hefur einnig verið potturinn og pannan í Oration-tónlistarhátíðinni, sem hefur verið uppskeruhátíð íslenska svartmálmsins síðastliðin þrjú ár. Hátíðinni hefur verið slitið endanlega en Lockhart er með aðra hátíð, Ascension, í burðarliðnum og verður sú fyrsta væntanlega haldin á næsta ári.
Það sem gerir starfsumhverfi þessarar senu öðruvísi en maður átti að venjast í eina tíð eru sterkar tengingar út í heim. Sveitirnar hafa aðgang að öflugum dreifingaraðilum og útgáfum eins og Terratur Posessions (Noregur), Ván Records (Þýskaland), Signal Rex (Portúgal) og Fallen Empire Records (Bandaríkin) sem sjá til þess að svartþungahrokksþyrstir um heim allan eigi kost á að njóta þessara bikuðu afurða frá landi elds og ísa.
Deildu!
