Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 16. júlí, 2022.
„Hvernig fílarðu pönkið?“
Nokkrar hljómsveitir, íslenskar, leggja sig eftir grjóthörðu, vel rifnu og skítugu pönkrokki. Hér verður farið í smáræðis úttekt á þeim allra helstu.
Þetta er ekki í fyrsta skipti sem ég geri viðlíka úttekt (skrifaði svona pistling 2019 síðast ef ég man rétt, sjá arnareggert.is) en hér vil ég semsagt beina sjónum, nei eyrum, að nokkrum íslenskum pönkhljómsveitum, nústarfandi. Neðanjarðarsveitum sem eru að gefa út um þessar mundir og eru virkar, skipaðar æskulýð með kafrjóðar kinnar. Svona að mestu. Þetta er ekki tæmandi upptalning og ég er ekki að fara að tala um þungarokk svo ég stilli upp smá skilyrðingum.
Fyrst langar mig til að tala um hljómsveitina Gaddavír en hún gaf út plötuna Haltu kjafti , ég hef það fínt í apríl síðastliðnum. Tónlistin er stórbrotið melódískt keyrslupönk og maður fær eldgamlar harðkjarnaminningar við áhlustun og hugsar óneitanlega til meistara eins og Minor Threat. Sveitin gerir út frá Akranesi og þar hefur myndast sæmilegasta pönkmenning. Kristján Alexander Reiners Friðriksson er þar aðalsprautan og er hann meðlimur í mörgum sveitum, t.d. Grafnár (sem eru með deiliplötu í bígerð á þessu ári ásamt Forgarði helvítis), Góðæri, sem er vélrænn pönkdúett og Snowed In, sem leikur melódískt tilfinningapönk. Mjög íslenskt verður að segjast, þar sem einn aðili fer oft mikinn við að halda hlutunum gangandi. Eldsálir eins og þessar eru ómissandi.
Ég ætla líka að nota þetta tækifæri og ræða nýju plötuna með Börn og ekki er það leiðinlegt. Þessi stórkostlega sveit var að gefa út plötuna Drottningar dauðans í gegnum Iron Lung Records og kom hún út í ársbyrjun. Algerlega frábær plata, tónlistin á sama tíma undir áhrifum frá síðpönki að hætti Siouxsie and the Banshees og grjóthörðu harðkjarnapönki. Alexandra söngkona er meiri háttar, gítarhljómurinn hjá Önnu glæsilegur og svo má áfram telja. Einstakt.
Ég gerði smá rannsókn fyrir þessi skrif á veraldarvefnum og fékk ýmsar skemmtilegar ábendingar. Æð er m.a. skipuð Birni úr Mosa frænda og Flosa úr Ham og þar er framreitt hrátt pönk eins og það kemur af kúnni (tékkið á stuttskífunni Á nálum ). Tilkynning hefur þá borist um stofnun nýrrar sveitar, Duft, sem hefur m.a. á að skipa liðsmönnum úr The Moronic, sem hefur nú þrotið örendi. Mun hún halda sínu fyrstu hljómleika í sumar. Nefni líka Final Snack sem kemur frá post-dreifing mannskapnum, mjög skemmtilega hrátt rokk. Vírað dálítið og smá Big Black yfir vötnum.
Þetta er svona það helsta sem ég veiddi upp úr þessum polli í þetta sinnið. Líf og fjör og blessunarlega er tiltölulega auðvelt að nálgast tóndæmi frá þessu öllu sökum dásemda lýðnetsins. En tónlistarmenning þessi hangir líka óskaplega mikið á tónleikaframkomu og þar er mikil gróska, sýnist mér á öllu, nægilega mikið framboð af glúrnum rýmum og reglulegar hátíðir sem ég mun m.a. koma inn á hér í endann.
Eðlilega hefur eitthvað gleymst og þið megið senda mér leiðréttingar og ábendingar í tölvupósti. Helst var miðað við sveitir sem hafa verið að gefa út á síðustu misserum og/eða eru virkar tónleikalega eins og segir í upphafi pistlings. Þess má þá geta að lokum að flest þessara banda munu koma fram á Norðanpaunkhátíðinni sem haldin verður í lok júlí á Laugarbakka. Sjá: nordanpaunk.org. Þá léku einhverjar þeirra á hinu dásamlega Eistnaflugi, en sú hátíð er afstaðin.
Deildu!
