Follow
[Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 24. maí, 2014]
Góður Guð…
• Tónlistarmaðurinn Withered Hand er ein af perlum Edinborgar
• Ný plata hans, New Gods, hefur vakið athygli
Withered Hand er eins manns sveit Dans nokkurs Willson sem einhverjir Íslendingar ættu að þekkja, því tengingar við Frón hefur hann þónokkrar. Benni Hemm Hemm spilaði t.d. í Withered Hand um hríð er hann bjó í Edinborg, því stundum fjölgar í eins manns sveitinni, og í hitteðfyrra lék hann á skoskum dögum á KEX þegar Burns-nótt var fagnað. Ferill Willson er athyglisverður um margt. Hann var alinn upp af vottum Jehóva, það hafði mikil og mótandi áhrif á hann, en svo fjarlægðist hann trúarhópinn á unglingsárum og hefur verið að vinna úr þeirri arfleifð síðan, m.a. í gegnum tónlistina. Árið 1996 fluttist hann til Edinborgar og reyndi í upphafi fyrir sér sem teiknari en þegar eiginkonan gaf honum kassagítar í þrítugsafmælisgjöf sneri hann sér alfarið að tónlist eftir lítils háttar dútl við hana meðfram teikningunum. Hann lýsir því hvernig hlutirnir hafi einfaldast fyrir honum við komu kassagítarsins og fyrsta lagið sem hann samdi var „Cornflake“ sem finna má á fyrstu plötu hans, Good News (2009). Í því lagi má finna hinar stórkostlegu línur „John Harvey Kellogg doesn’t want me for a sunbeam,“ sem er m.a. vísun í hljómsveitina Vaselines og lag hennar „Jesus doesn‘t want me for a Sunbeam“. Euguene Kelly, leiðtogi þeirrar sveitar er mikið átrúnaðargoð Willsons og heitir sonur hans m.a. í höfuðið á honum.
Ný plata
Yfirmáta hnyttnir textar, einlægur flutningur og einhver töfrum slungin ára sem erfitt er að festa hendur nákvæmlega á hafa stuðlað að ört vaxandi vinsældum Willsons. Í Edinborg er hann kominn með nokkurs konar „strákurinn okkar“ stöðu um leið og tónlistaráhugamenn annars staðar eru farnir að leggja við hlustir. Ný plata, New Gods, kom svo út í vor og hefur aukið enn frekar á hróðurinn. Markar hún nokkrar breytingar hjá Willson og þá aðallega hvað vinnubrögð varðar . Í fyrsta skipti var farið í alvöru hljóðver en upptökustjórnandi var Tony Doogan (Belle & Sebastian, Mogwai, Mountain Goats og Teenage Fanclub m.a.) og margt mektarfólk úr skosku tónlistarsenunni leggur honum lið. Þar má telja áðurnefnt átrúnaðargoð, Eugene Kelly en einnig King Creosote, Scott Hutchison úr Frightened Rabbit og Stevie Jackson og Chris Geddes úr Belle & Sebastian. Platan er gefin út í Bandaríkjunum af Slumberland en í Bretlandi/Evrópu af Fortuna POP!, útgáfum sem eru ört vaxandi „litlir risar“ og með tengingar á alla þá staði sem máli skipta. Viðbrögðin hafa þá verið vonum framar og munar þar ekki lítið um lofsömun Roberts Christgau, eins virtasta gagnrýnanda Bandaríkjanna en hann var brautryðjandi í heimi rokkgagnrýninnar á sjöunda áratugnum. Mojo, NME; „heimamiðlar“ eins og Scotsman og Skinny auk veigamikilla netmiðla eins og Music OMH, Line of Best Fit og Drowned in Sound hafa þá og lagt lóð sín á vogarskálarnar
Á tónleikum
Mig langar til að enda þennan pistil á stuttri tónleikalýsingu en í síðustu viku tróð Withered Hand upp í skoska þjóðminjasafninu. BBC var á staðnum og þúsundir áhorfenda einnig. Tónleikarnir voru hluti af nokkurs konar síðkvöldi á safninu og maður fann rækilega fyrir því að aðdáendahópur Willson fer stækkandi. Margir hverjir sungu með í lögum, virtust kunna þau aftur á bak og áfram. Willson, sem var einn með gítarinn í þetta sinnið, var afslappaður og öruggur, grínaði taktískt á milli laga og er auðsjáanlega orðinn vel sjóaður í „sjó“-bissnis. Mest um vert var þó hversu djúpt hann sökk inn í lögin, lygndi aftur augum og gaf sig 100%, án þess að hafa nokkuð fyrir því, að því er virtist. Það er ekki nóg að vera hnyttinn og geta raðað saman hljómum, einhver galdur þarf að fylgja eins og ég nefndi hér að framan og hann er þarna í tilfelli Willsons. Vonandi að kynngin nái til sem flestra, því annað væri synd.
Deildu!
