Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 16. ágúst, 2014
Aidan og ungviðið
• Aidan Moffat, fyrrverandi söngspíra Arab Strap, gefur út barnabók
• Flutti söguna á Bókmenntahátíð Edinborgar
Alþjóðlega bókmenntahátíðin í Edinborg stendur nú yfir og margt er um dýrðir nema hvað, upplestrar og uppákomur í massavís en miðstöð hátíðarinnar er á Karlottutorgi rétt ofan við Prinsastræti. Barnabókmenntum eru gerð ríkuleg skil á hátíðinni og einn af upplesurum var Aidan Moffat en hann er hvað þekktastur fyrir að hafa verið annar helmingur Arab Strap sem er ein rómaðasta neðanjarðarsveit Skota. Las hann upp úr nýrri barnabók sem hann mun gefa út í haust en hún kallast The Blue Lavender Dress.
Glasgow-gaur
Moffat gekk í salinn, Glasgow-gaurinn sem hann er, í lögskipuðum indí-strigaskóm og stuttbuxum. Skeggið, gráslikjað, ber hann af miklum myndarbrag og hann leit barasta vel út með fjörugt blik í auga. Mikið vatn hefur runnið til sjávar síðan hann og félagi hans Malcolm Middleton hjuggu til hið kaldhamraða, raunhyggjulega neðanjarðarpopprokk sem var einkenni Arab Strap og munaði þá ekki síst um frábæra texta Moffat, þar sem hann dró upp sterkar, skýrar myndir af grátbroslegri ömurð með einni eða tveimur setningum. Það gengur hægar á bjórkippuna í dag getum við sagt en ekkert sér hins vegar á orðfiminni, eins og heyra mátti er hann þuldi söguna upp utanbókar fyrir fullum sal af foreldrum og börnum á aldrinum 3 til 10 ára. Sagan fjallar um Mabel litlu, sem á sér enga ósk heitari en að eignast nýjan kjól fyrir væntanlegt jólaball. Moffat svaraði spurningum úr sal í sögulok en einnig fékk ungviðið að spreyta sig á litaleik þar sem átti að lita/hanna kjól á nefnda Mabel. Höfundurinn skoðaði myndirnar vandlega og hafði meira að segja dreift tússlitunum sjálfur í upphafi. Moffat var gefandi og glaður og mjög svo náttúrulegur í þessu umhverfi enda orðinn faðir sjálfur og voru börnin hans tvö á staðnum.
Afasaga
Það er síst nýlunda að tónlistarmenn leggist í barnabókaskrif. Madonna, Bubbi, Dolly Parton og Paul gamli McCartney hafa m.a. gefið út slík rit. Gæðin eins misjöfn og höfundarnir eru margir; Courtney Love á víst að hafa gefið út einhverja skelfingu á meðan Colin Meloy, kenndur við The Decemberists, á að hafa landað meistarastykki í þeim fræðunum. Í spurningatímanum kom ýmislegt athyglisvert fram, t.a.m. er sagan í raun ekki Moffats heldur hefur hún gengið mann fram af manni í fjölskyldunni og var það afi hans sem var vanur að segja honum hana. Hann snikkaði síðan ýmislegt til og kom henni í nútímabúning ef svo mætti segja. Það var þá líka ástæða fyrir fumlausum flutningnum en Moffat hefur flutt söguna reglulega undanfarin ár á tónleikum og sent mannskapinn rólegan út í nóttina eins og hann orðaði það, kíminn bæði og kerskinn. Sagan er haganlega myndskreytt af Emmeline Pidgen, ungum og upprennandi teiknara og barnabókahöfundi, en upprunalega stóð til að sagan yrði skreytt af Bandaríkjamanni sem hefur unnið við ofurhetjusögur á borð við Superman og Batman (nafn hans kom ekki fram). Þegar botninn datt úr því, sökum tímaskorts hjá þeim höfundi, fór Moffat inn á sitt elskaða Tíst og auglýsti þar eftir teiknara. Emmeline gaf sig þar fram innan fimm mínútna.
Örendi
Moffat hefur verið með mörg járn í eldi allt síðan Arab Strap þraut örendi árið 2006. Hann gaf lítið upp um framhald á þessu sviðinu, hann fengi stöðugt alls kyns hugmyndir og ekki nema brotabroti af þeim væri hrint í framkvæmd. Barnabókaskrif þurfa því ekki að koma sérstaklega á óvart frekar en hvað annað, Moffat sannaði sig sem mikinn mann orðsins er hann vann með Arab Strap og að vera laus við múl hljómsveitar virðist henta honum vel sköpunarlega. Það að hann veiti þessari náðargáfu sinni inn á sem flesta geira af því taginu sýnist óskaplega eðlilegt. Hvet fólk t.a.m. til að tékka á Tístinu hans, en orðheppni hans þar er slík að hann gæti endað á auglýsingastofu ef hann passar sig ekki.
Deildu!
