Plötudómur: neonme – Premiere

Follow

Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 17. febrúar.

Af gyðjum og sírenum …

Premiere er plata neonme sem er listamannsnafn Sölku Valsdóttur. Helsvöl raftónlist með gotneskum blæ streymir um gripinn sem ­virðist úr einhverjum handanheimi.

Ég fagnaði vel og innilega þegar þessi glæsiplata Sölku kom loksins út síðasta haust en ég vissi að meðgangan hafði verið bæði löng og ströng. Ég hef fylgst vel með Sölku Valsdóttur í gegnum verkefni eins og RVK DTR og CYBER og hrifist af nálgun hennar við tónlistina. Salka hefur alltaf verið pólitísk, beitt sér fyrir valdeflandi aðgerðum í gegnum tímamótasveitina RVK DTR en auk þess voru tónlistartilraunir keyrðar upp í topp með CYBER sem er mikið uppáhald hérna megin. Sjónrænir listgjörningar hafa og fylgt þessu tvennu og Salka því fær í flestan sjó mætti segja.

Þetta sólóverkefni er hins vegar öðruvísi. Poppaðra og aðgengilegra ef hægt er að kalla tónlistina hér aðgengilega. Hún er það ­reyndar en á sama hátt og framsækið popp Bjarkar er aðgengilegt. Sem upptökustjórnandi hefur Salka verið giska lagin við dekkri hliðar takkastýringa, hún knýr fram gotneskan blæ (sjá HORROR með CYBER) en líka undirfurðuleg brigði, sjá t.d. VACATION með sömu sveit. Ferðalag þar sem allt fer í dásamlega, stórskrítna skrúfu. Salka nýr saman ljúfu, léttleikandi deigi en dregur það í gegnum biksvarta rauf sem er andsetin af David Lynch. Svona straumar renna nokkuð strítt um Premiere sem er lokkandi en launskrítið verk. Fallegt en gefur sig ekki, gefur sig aldrei. Þannig er opnunarlagið, „Yet Again“, borið uppi af ólíkum stoðum, hefst eins og grimmasta „industrial“ áður en bakraddir sem gætu verið frá ­Residents smeygja sér inn. Ofsapopp og næturkjarni eru þarna, Salka með puttann á Berlínarpúlsinum.

Við erum á undarlegum stað út plötuna, þetta er töfrum sleginn handanheimur hvar hörð óhljóð, leikræn tilþrif, álfakrydd og ókennilegar, undarlegar raddir í fjarlægð blandast saman fullkomlega.

„Upprunalega ætlaði ég að hafa sönginn í algeru lágmarki, hugsaði verkefnið sem æfingu í upptökulistinni fyrst og síðast,“ útskýrði Salka í viðtali við MixMag. „Það er iðulega þannig að ef kvenkyns upptökustjórnandi syngur líka er hún stimpluð sem söngkona eingöngu og ég vildi forðast það eins og heitan eldinn. Það undarlega er að eftir að ég tók þessa ákvörðun tóku textar að streyma til mín. Eins og að pressuleysið hafi hleypt á þá.“

Salka er auk þess vís, sjá „Ísak“, seiðandi smíð með akkúrat rétta magninu af brassi til að tosa það á næsta stig. Tengingar Sölku við leikhúsið og jaðarlistir hvers kyns saman með poppinnsæi hennar styður þá við smíðar eins og „If I Remember“ þar sem Björk og Julia Holter stíga dans. Salka er þannig í ansi vel heppnuðum línudansi út í gegn, melódía og ljúfur söngur saman með hugvitssamlegum útsetningum og náttúrulegri þörf til að ýta aðeins á og í hluti. Þó ekki sé nema smá.

Venjulegt er leiðinlegt. Þið vissuð það? Salka veit það a.m.k og sýnir okkur það á þessari frábærlega heppnuðu frumraun. Það er svo um að gera að halda þessu áfram, vinna t.d. með ímyndina sem hún skapaði í kringum allt kynningarefnið (þessi ljósmynd á umslaginu er sturluð) og byggja ofan á það sem er skapað hér. Ég lít svo á að báturinn sé rétt kominn úr vör, við tekur sigling um ævintýrahaf hljóma, tóna og óma sem verður vonandi ekki of auðveld því ýfni brimsins og ágjöf eru nauðsynlegur þáttur í því ferðalagi sem fram undan er.

Follow