Follow
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 16. maí, 2020.
Sannkallaður djassgeggjari
Oddrún Lilja Jónsdóttir er 28 ára gamall djassgítarleikari og hefur verið að gera það gott í Noregi að undanförnu, hvar hún býr og er uppalin.
Ég rétt slapp til Óslóar áður en kórónuveiran lamaði samgöngur og naut mín á by:Larm-tónlistarhátíðinni góðu í endaðan febrúar (hvar Hildur Guðnadóttir var einnig verðlaunuð með Norrænu tónlistarverðlaununum). Ég var staddur í einhverju hótelanddyrinu er ég rak augun í Jazznytt , djasstímarit sem Rob Young ritstýrir, en sá mektartónlistarpenni hefur nú verið búsettur í Ósló í tæpan áratug. Rak mig þá enn fremur í rogastans yfir forsíðunni, því að þar stóð Oddrún Lilja og meðfylgjandi mynd af ungum, bröttum gítarleikara. Þegar ég fletti blaðinu kom í ljós að hún var Jónsdóttir og mig farið að gruna sterklega að hér færi Íslendingur. Reyndist það svo vera. Ég vissi hins vegar ekkert um viðkomandi og lítið fann ég af fréttum hérlendis. En greinilega nóg í gangi í Noregi, sé téð forsíða notuð sem vísbending.
Ég setti mig í samband við Oddrúnu og forvitnaðist frekar um hana. Fór svo að við ræddum stutt saman í síma, fyrir tilstuðlan Whatsapp, og í endann kveikti hún á vefmyndavélinni og var hún þá stödd í norskum firði. Hvað annað!
Samtalið fór fram á ágætri íslensku, eitthvað sem hún hefur haldið við þrátt fyrir að hafa verið að mestu í Ósló alla sína ævi. Hún er íslensk í aðra ættina, bjó á Íslandi þegar hún var eins árs í smátíma og svo aftur í eitt ár þegar hún var 11 ára. Stundaði þá nám í Austurbæjarskóla og gat þá nært íslenskuna.
Oddrún segir mér að hún hafi lært tónlist í Ósló og þrátt fyrir ungan aldur er hún þegar orðin afar víðförul, bæði landfræðilega og tónlistarlega. Hún hefur þannig leikið tónlist víða um heim, í Indlandi, Nepal, Líbanon og í Afríku m.a. Nítján ára fór hún til New York og lék þar með þekktum djössurum og var það kveikjan að öllum þessum ferðalögum. Hún segir mér að tildrögin hafi alltaf verið mismunandi, en ferðalögin hafi eðlilega gert hana ríkari af reynslunni, auk þess sem hún leggur sig fram í dag um að flétta tónlist ólíkra landa saman við sína eigin. Auk sólóspilamennsku hefur hún einnig spilað með sveitum á borð við Moksha, Bugge Wesseltoft’s New Conception of Jazz og Frode Haltli’s Avant Folk. Hún fór þá í tvær ferðir til Íslands, 2014 og 2018 til að átta sig á djasssviðinu hér. Spilaði hún með Matthíasi Hemstock, Sigrúnu Jónsdóttur og Leifi Gunnarssyni í fyrri ferðinni, en þau Ingi Bjarni Skúlason, Þorgrímur Jónsson, Jan Kadereit og Matthías Hemstock léku með henni í seinni ferðinni.
Í haust kemur svo út plata eftir hana sjálfa, Marble , sem hún vinnur undir hljómsveitarnafninu LILJA, og bera lögin nöfn þeirra borga sem hún hefur sótt heim. „Ég er atvinnumaður í dag, já,“ segir Oddrún og brosir kankvíslega. „Nóg að gera. Senan hérna í Noregi er mjög opin núna, líklegast sú tilraunakenndasta á Norðurlöndum akkúrat núna.“ Mikið sé um spuna og stílaflökt, og „hefðbundinn“ djass fari nánast með veggjum í augnablikinu. Hún segir þetta þó ekki alltaf hafa verið svona, og þetta komi í bylgjum. Við kveðjumst loksins með kurt og pí og ég fæ að líta rétt einu sinni á fjörðinn fagra áður en útsendingu er slitið.
Deildu!
