Follow
Ljósmynd/Hrefna Björg Gylfadóttir
Greinin var skrifuð fyrir Morgunblaðið og birtist þar, laugardaginn 16. júlí, 2016
„Ekki taka okkur alvarlega í alvörunni…“
• Krakk & Spaghettí er rapptríó sem hefur verið að í tæp tvö ár
• Sveitin hefur verið nokk iðin við tónleikahald og dælir reglulega út lögum sem finna má á streymiveitunni Soundcloud
Ég vissi að ég yrði að skrifa um þessa sveit, bara þegar ég heyrði nafnið. Krakk & Spaghettí. Snilld! Ég hafði ekki heyrt nótu af tónlist en nótaði þetta engu að síður hjá mér með hraði. Merkilegt. En aldrei gleyma, tónlist – er ekki bara tónlist.
Um er að ræða tríó, skipað þeim Margréti, Atla og Þorgerði. Sú síðastnefnda rappar og er jafnframt stofnandi, Atli sér um tónlistina en Margrét rappar og sér og um útlitshönnun. Öllum þessum upplýsingum, og fleirum sem kunna að koma fram hér, lyfti ég skammlaust úr viðtali sem Hrefna Björg Gylfadóttir átti við sveitina á dögunum og birtist í Reykjavik Grapevine (og hægt er að nálgast það á vefsíðu ritsins).
Soundcloud hýsir, eins og áður segir, hljóðverk sveitarinnar og elsta lagið, „Tottdrottning (demo)“, var sent upp fyrir tveimur árum síðan en það nýjasta, „SLYDD CITY“ er mánaðargamalt. Fyrrnefnda lagið er ekki nema mínúta, tónlistin temmilega hrá og tölvuleikjaleg, rappið einnig sæmilega „næft“ og viljandi klúrt eins og nafn lagsins gefur til kynna. „SLYDD CITY“ er öllu lyklaðra, tónlistin glúrnari (og skemmtilega súr). Þar er og slegið fram rappnafni Þorgerðar, Stelpurófan. Tónlist og taktar, sem og í öðru nýlegu lagi, „Lagarfljótsormurinn“ eru viljandi utangarðs og erlendis væri þetta líkast til kallað jaðar- eða tilraunarapp (experimental/abstract hiphop) þar sem reglulega og mjög ákveðið er stýrt framhjá viðteknum venjum hipp-hoppsins. Hráleikinn hérna og tilraunagleðin gerir að verkum að þetta minnir mig stundum á þessi skrítnu lög sem lúrðu á safnkassettum sem maður festi sér í gamla daga. Illa upp teknar, hálfhugsaðar stemmur sem voru engu að síður endalaust heillandi.
Ekki er að undra að tríóið nefnir Kött Grá Pjé og Reykjavíkurdætur sem helstu áhrifavalda. Þetta óræða flipp er mjög Kötts-legt og hann gestar meira að segja í einu lagi, „Jólahó“. Tríóið tiltekur Dæturnar sérstaklega sem fyrirmyndir og hvatningu en rappheimurinn er þéttsetinn karlmönnum og sú skekkja hefur oft og tíðum dýrkað upp leiðinlega, heimskulega fordóma. Hið stórgóða „Spenfrelsi (Geirvartan er frjáls)“ er undir sterkum áhrifum frá Dætrunum, bæði textalega og framreiðslulega.
Reykjavíkurdætur hafa oft verið gagnrýndar fyrir það að kunna ekki að rappa, ég skrifaði um það mál í pistli í mars (sjá arnareggert.is) og þar nefni ég að með því sé fólk að missa af punktinum. Rappið hér er á köflum varla rapp þannig séð, talað mál kannski frekar, en þar liggur líka sjarminn. Þetta er ungt fólk sem kýlir á það, býr eitthvað til, kann ekki reglurnar upp á tíu en er drifið áfram af því að láta einfaldlega í sér heyra og taka pláss.
„Ekki taka okkur alvarlega í alvörunni“ segir á Soundcloud-setri Krakk & Spaghettí og með því er gleðin og frjálsræðið undirstrikuð. En tríóið einblínir um leið ekki bara á flipp og fjör, samanber pólítísk lög eins og „Spenfrelsi (Geirvartan er frjáls)“ og „Hóra Kapítalismans“.
Og takiði eftir: Eitt af því fyrsta sem tríóið gerði var að taka þátt í lagakeppni sem gekk út á að skila inn eins lélegu lagi og hægt var. Þar lenti sveitin í öðru sæti. Eins og ég sagði í upphafi. Snilld!
Deildu!
